Tennisicoon John McEnroe wordt herinnerd om zijn legendarische tennisgevechten en vermakelijke uitbarstingen. Hij beleefde ook turbulente tijden buiten het veld. Vandaag wordt hij 65
Slechts af en toe haalt John McEnroe nog zijn tong uit de kom en dan breekt hij door, de snotterige oude man.
“Leeftijd”, zegt de eens zo gevreesde lomperik, is “a bitch”. Een bitch, met andere woorden, een ontembare tegenstander waar zelfs “Big Bad John” niet met al zijn woede tegenop kan. Nu McEnroe 65 is, heeft hij zijn toevlucht al lang genomen tot humor en vermaakt hij zijn fans bijna net zo goed als in zijn woedende dagen als tennisprof.
Hoewel dit vele jaren geleden is, heeft de Amerikaan het showpodium van de professionele tour nooit verlaten. McEnroe toert nog steeds de wereld rond met het tenniscircus: als consultant, tv-presentator en clowneske entertainer die kan terugkijken op een rijk leven – ook rijk aan privédrama’s.
“Je kunt niet serieus zijn”
Geboren op 16 februari 1959 in Wiesbaden, als zoon van een soldaat bij de luchtmacht, was hij als speler al anders dan de anderen en wilde hij er nooit bijhoren.
“Dat kun je niet menen”, snauwde hij de scheidsrechters toe als hij vond dat hij weer eens bestraft was: “Dat kun je niet menen. Hij schold ze uit, mishandelde rackets, netposten, ijskisten, stoelen en bloembakken in zijn wrok en verliet woedend de baan als iets hem helemaal niet aanstond. In 1990 op de Australian Open werd hij gediskwalificeerd nadat hij de toernooischeidsrechter op de slechtst mogelijke manier had beledigd
Zo grof als McEnroe kon vloeken, zo subtiel was zijn spel. Zijn touch, zijn ingenieuze touch op de volley, is tot op de dag van vandaag ongeëvenaard; hij zegevierde vier keer op de US Open en drie keer op Wimbledon. McEnroe stond aan het begin van de jaren 80 170 weken aan de top van de wereldranglijst, maar zijn grootste wedstrijden worden meer herinnerd dan zijn successen – hij won in totaal 77 toernooien in het enkelspel en 72 in het dubbelspel. Niet in de laatste plaats dankzij zijn geweldige tegenstanders
McEnroe vs. Borg – een legendarisch duel
De duels op Wimbledon tussen McEnroe en de Zweed Björn Borg zijn legendarisch; de vierde set in de finale van 1980 ging de tennisgeschiedenis in als de “Slag om 1816” en vormde de basis voor de film “Borg vs. McEnroe” uit 2017. McEnroe won die bijna legendarische tiebreak met 18:16 voordat Borg voor de vijfde en laatste keer zegevierde op Wimbledon met een 8:6 overwinning in de laatste ronde.
Hij vocht ook geweldige eindgevechten uit met landgenoot Jimmy Connors en Ivan Lendl, en het “gevecht van de eeuw” in de Davis Cup van 1987 in Hartford, toen McEnroe’s genialiteit na meer dan zes uur moest toegeven aan de elementaire kracht van Boris Becker, blijft onvergetelijk.
In het laatste jaar van zijn carrière in 1992 deed McEnroe bijna een grote coup op Wimbledon, waar hij de halve finale haalde voordat hij ten onder ging tegen de uiteindelijke winnaar Andre Agassi. In plaats daarvan won hij zijn negende grote titel in het dubbelspel, samen met Becker’s landgenoot en intieme vijand Michael Stich.
John McEnroe: turbulent huwelijk met Hollywoodster
“Big Mac” was geboren voor drama, zowel op als buiten het veld. Zijn eerste huwelijk met Oscarwinnares Tatum O’Neal (“Paper Moon”), waaruit drie van zijn vijf kinderen werden geboren, eindigde in 1992 in een scheiding – inclusief een rozenoorlog. In 1998 kreeg McEnroe het alleenrecht omdat de dochter van Hollywood-grootheid Ryan O’Neal, die in december overleed, verslaafd was aan heroïne.
McEnroe werd gesteund door zijn tweede vrouw, zangeres Patty Smyth (niet te verwarren met Patti Smith), en zijn liefde voor tennis.
Hoe amusant John McEnroe op zijn oude dag nog steeds is als tv-uitzondering, hij had de grootste amusementswaarde als Super Brat – als de enige echte lomperik op de tennistournee.
