Vandaag 29 jaar geleden speelde Boris Becker zijn laatste grote tenniswedstrijd. Zijn grote Masters-strijd tegen Pete Sampras was voor hem de beste wedstrijd uit zijn carrière.
Boris Becker is deze dagen weer in aller mond. Eerst leverde hij een paar openbare verbale schermutselingen met Alexander Zverev, en afgelopen weekend maakte hij de geboorte van zijn vijfde kind bekend.
Het is herfst 2025. En wie Boris Becker nog kent als actief tennisprof, zal zich juist in dit seizoen weer de novemberdagen herinneren waarop hij nog sportieve krantenkoppen haalde.
Op 24 november 1996 – vandaag 29 jaar geleden – speelde hij een van die wedstrijden die destijds zijn positie als een van de grootste Duitse sportsterren van zijn tijd versterkten en hem tot op de dag van vandaag tot een tennisicoon maakten.
Als je het hem zelf vraagt, was het zelfs DE wedstrijd van zijn carrière. “Dat was de beste tenniswedstrijd die ik in mijn leven heb gespeeld”, zei Becker ooit over de finale van de ATP Masters 1996 tegen de toenmalige nummer 1 van de wereld, Pete Sampras.
Becker: “De beste tenniswedstrijd die ik in mijn leven heb gespeeld”
Becker had op dat moment al veel meegemaakt: hij had epische overwinningen behaald, drie keer Wimbledon gewonnen, daarnaast nog drie Grand Slam-titels gepakt en twee keer met Duitsland de Davis Cup gewonnen.
Maar al deze successen telden niet meer op die zondag in november, die niet alleen de bekroning van een heel bijzondere carrière zou betekenen, maar ook het erfgoed dat Becker in zijn thuisland heeft achtergelaten.
Want dat het onofficiële wereldkampioenschap tennis in de jaren negentig in Duitsland werd gehouden, had veel te maken met de successen van Becker.
Na zes jaar in de bankenstad Frankfurt verhuisde het prestigieuze evenement naar Hannover.
Zelfs in Hannover ontketende Becker een ongekende euforie.
Zelfs daar, in de relatief rustige hoofdstad van Nedersaksen, ontketende Becker een euforie die tegenwoordig ondenkbaar zou zijn bij een tenniswedstrijd in Duitsland.
Al bij de intocht van de protagonisten in de tot de laatste plaats gevulde beurshal 2 zorgden de 15.000 fans met oorverdovende “Boris, Boris”-kreten voor een sfeer die Becker later als volgt beschreef: “Ik had kippenvel, het was echt onbeschrijfelijk. Zo’n gevoel had ik nog nooit op de tennisbaan gehad. Ik moest mijn emoties in bedwang houden om me überhaupt op de wedstrijd te kunnen concentreren.”
De enorme verwachtingen op deze dag hadden ook te maken met het feit dat Becker enkele dagen eerder in de voorronde op dezelfde plek de grote favoriet Sampras twee keer in de tiebreak had verslagen.
Natuurlijk waren de verwachtingen in Hannover daarna hooggespannen dat Becker, die zich al in de herfst van zijn carrière bevond, zich nog een keer zou opwerken tot een groot gevecht.
Vier uur “tennis van een andere planeet”
Ze zouden niet teleurgesteld worden. Precies vier uur lang sloegen Becker en Sampras de ballen om elkaar heen. De Amerikaan – recordhouder van Grand Slam-overwinningen vóór het tijdperk van Federer, Nadal en Djokovic – deed zijn bijnaam “Pistol Pete” alle eer aan.
Maar Becker, die een paar dagen voor deze wedstrijd 29 jaar was geworden, verzette zich met alles wat hij had tegen zijn jongere tegenstander. En hoe!
Meteen in zijn eerste opslagspel sloeg hij vier aces op rij naar zijn tegenstander. De Duitser won de eerste set met 6-3. Het publiek kon al niet meer op hun stoelen blijven zitten.
En dat was nog maar het begin van een epische strijd. Wat volgde, zou later de geschiedenis ingaan als “tennis van een andere planeet”. Dat was in ieder geval de duidelijke echo in de media.
Beide spelers bleven vechten voor elke centimeter en wisten het publiek te enthousiasmeren met keiharde en nauwkeurige slagen. Geen van beiden verloor ook maar één opslagspel in de volgende twee sets. Het gevolg: de sets twee en drie gingen in de tiebreak, Sampras stond twee keer voor en leidde plotseling met 2-1.
In de vierde set kreeg Becker meteen aan het begin twee breakkansen met keiharde returns. Het publiek ging uit zijn dak, maar Sampras bleef ijskoud en sloeg ook deze keer zijn service binnen.
Becker weert matchpunten af, maar moet zich toch gewonnen geven
Omdat ook Becker bij zijn eigen service geen zwakke plek liet zien, ging het opnieuw naar de tiebreak – en werd de wedstrijd definitief een thriller. Bijna bij elke rally veranderden de voortekenen. Sampras had al twee keer matchpoint. Becker counterde, had op zijn beurt setpoints – en kon de stand na een zeldzame volleyfout van Sampras op 2:2 brengen. 13:11 in de tiebreak.
In de vijfde set slaagde de Amerikaan erin zijn allereerste break in de wedstrijd te maken. 5:4. Becker bleef echter volhouden en dwong zijn tegenstander opnieuw tot een schijnbaar eindeloze rally. De bal vloog 23 keer over het net, voordat een backhand van Becker in het net bleef hangen.
Sampras juichte na de vierde matchpoint om zijn derde Masters-titel. De ovatie was echter voor Becker. Zijn poging om het toernooi voor de vierde keer te winnen mislukte op dramatische wijze.
De wedstrijd maakte hem echter tot een nog grotere legende dan hij al was.
