Sebastian Vettel geeft toe dat hij zijn hoogtepunt als coureur al jaren voor zijn afscheid van de Formule 1 had bereikt – Waarom 2019 een “keerpunt” was
Aan het einde van het seizoen 2022 nam Sebastian Vettel afscheid van de Formule 1. In de podcast Beyond The Grid heeft de Duitser nu, enkele jaren later, openlijk toegegeven dat hij toen al enige tijd over zijn hoogtepunt heen was.
“Ik was [in 2019] al op weg naar beneden”, geeft Vettel toe, “en ik ben blij dat ik dat nu kan zeggen, want ik had niet meer die laatste ultieme boost.” Daarvoor was Vettel in 2017 en 2018 nog twee keer vice-wereldkampioen geworden met Ferrari.
Maar de WK-duels met Mercedes-coureur Lewis Hamilton en de lange seizoenen eisten hun tol van Vettel, wat volgens zijn eigen zeggen al in 2018 merkbaar was. “Ik herinner me dat ik in 2018 aan het seizoen begon en naar de eerste race reisde, maar ik had er echt geen zin in”, aldus Vettel.
“Ik wilde wel heel graag racen, maar ik wilde niet reizen”, legt de Duitser uit. Ondanks zijn twijfels vloog Vettel uiteindelijk naar de seizoensopener in Melbourne – en won die zelfs. Hij had daarna “een heel, heel sterk seizoen”, herinnert hij zich.
Vettel miste echter opnieuw de titel en in 2019 verslechterde de situatie volgens zijn eigen zeggen nog verder, omdat ook zijn kinderen niet meer wilden dat hij zo vaak op reis ging. “Het was moeilijk om afscheid te nemen van de hond, maar met de kinderen was het nog veel moeilijker”, legt Vettel uit.
Waarom Vettel in 2019 begon te “worstelen”
Daarom voelde hij ook in 2019 weer “dat ik niet wilde reizen”, herinnert hij zich aan het begin van het seizoen. En in tegenstelling tot 2018 werd een jaar later al vroeg duidelijk dat het weer niet genoeg zou zijn voor de titel. “Ik wilde absoluut met Ferrari het kampioenschap winnen”, benadrukt Vettel, die in 2015 naar de Scuderia was overgestapt.
“2019 was voor mij een soort keerpunt, omdat ik langzaam het gevoel kreeg dat we het niet zouden halen. Dat we niet goed genoeg waren”, aldus Vettel. Tegelijkertijd kreeg hij dat jaar met Charles Leclerc een aanzienlijk jongere en hongerige teamgenoot.
“Charles had zoveel energie. Hij bevond zich op een heel ander punt in zijn carrière”, legt Vettel uit. Voor hemzelf waren alleen overwinningen goed genoeg, terwijl het voor Leclerc een nieuwe situatie was om überhaupt voor een topteam te rijden.
“Charles kwam erbij en toen we vijfde en zesde werden, was hij dolgelukkig met een vijfde en zesde plaats, omdat hij zich in een andere fase van zijn carrière bevond”, aldus Vettel. Zelf was hij daarentegen “verwend” door zijn eerdere successen, zoals de vier wereldtitels met Red Bull.
“Ik denk dat ik toen een beetje begon te worstelen”, legt hij uit. Vettel eindigde het seizoen uiteindelijk verrassend achter Leclerc in het wereldkampioenschap. Bovendien behaalde hij het hele jaar door slechts één overwinning in Singapore, die tegelijkertijd zijn laatste in de Formule 1 zou blijven.
Daarom waren de Aston Martin-jaren “belangrijk”
In 2020 kreeg hij onverwachts een “fantastische pauze” omdat het seizoen vanwege de coronapandemie pas in juli begon. Daardoor kon de toen 32-jarige veel tijd met zijn gezin doorbrengen. Hij heeft erg van deze fase genoten, vertelt hij.
Tegelijkertijd geeft hij op sportief vlak ook toe: “Ik zou zeggen dat ik op dat moment waarschijnlijk niet meer op het hoogtepunt van mijn carrière was.” Ferrari verlengde zijn contract voor het seizoen 2021 uiteindelijk ook niet meer.
Toch tekende Vettel daarna nog eens voor twee jaar bij Aston Martin. “Ik denk dat ik uiteindelijk op zoek was naar de zekerheid: ‘Kan ik dit nog?’”, zegt hij vandaag met enige afstand. Want toen wist hij nog niet dat hij zijn hoogtepunt al voorbij was. Ook daarom waren de Aston-jaren ‘belangrijk’ voor hem, “omdat ik me weer echt op mijn gemak voelde tijdens het rijden. En ik denk dat ik later ook nog topprestaties heb geleverd, maar over het geheel genomen waarschijnlijk niet meer op mijn hoogtepunt was”, legt hij uit.
In zijn tijd bij Aston Martin behaalde Vettel nog slechts één podiumplaats. Eind 2022 nam hij uiteindelijk afscheid van de koningsklasse met een onopvallende twaalfde plaats in het wereldkampioenschap.
