Onlangs werd met grote krantenkoppen een relatief salarisplafond voor de Italiaanse Serie C aangekondigd. Maar of dit ook echt zal worden ingevoerd, is nog maar de vraag.
Het plan klinkt verleidelijk: clubs in de derde divisie mogen maximaal 55 procent van hun omzet aan personeel besteden, anders dreigen boetes, puntenaftrek of in het ergste geval zelfs intrekking van de licentie. Dat hebben de clubs zelf woensdag tijdens hun ledenvergadering van de Serie C besloten en competitieleider Matteo Mariani werd als volgt geciteerd: “We moeten de uitgaven onder controle houden om een financiële ineenstorting van het Italiaanse voetbal te voorkomen. Zonder een gezond beheer van de financiële middelen kan het voetbal niet overleven.”
Er zijn nog geen concrete gesprekken met de vakbond
Dat zijn de ware woorden van de manager, temeer omdat ze voor alle voetbalclubs gelden. Juist in de Duitse Regionalliga West stapelen de faillissementen zich momenteel op. Ook in de 3. Liga waren er de afgelopen jaren prominente voorbeelden van clubs die boven hun stand leefden, vaak aangestuurd door grootspraakzuchtige wannabe-investeerders, zoals KFC Uerdingen en Türkgücü München. Het idee van een zogenaamde relatieve salariskostenlimiet is dus in principe goed en actueel. Maar of dit in het geval van de Serie C ook echt zal worden ingevoerd, is zeer de vraag.
Het gaat namelijk slechts om een testfase voor het seizoen 2025/26. Voordat het onderwerp statutair duurzaam kan worden vastgelegd – Mariani en zijn team hopen op een officiële invoering vanaf 2026/27 – moeten er nog concrete gesprekken worden gevoerd met andere partijen. Bijvoorbeeld met de verantwoordelijke nationale spelersvakbond AIC. Deze moet als marktdeelnemer en vertegenwoordiger van de profs worden betrokken, anders dreigen er mededingingsrechtelijke problemen.
Fifpro heeft lokale afdelingen in dergelijke gevallen altijd bijgestaan
Maar welke motivatie zou een vakbond hebben om in te stemmen met een vastgelegde bovengrens? Uit relevante kringen klinkt dan ook dat de invoering van een salarisplafond voorlopig niet echt ter discussie staat. Ergo: er moet nog hard worden gewerkt. Ook de internationale spelersvakbond Fifpro, die bijvoorbeeld in conflict is met de FIFA vanwege de steeds strakkere agenda, heeft zich de laatste tijd steeds achter de nationale vertegenwoordigers geschaard wanneer lokale bovengrenzen zouden worden ingevoerd, zoals in Panama of Guatemala.
Het onderwerp salarisplafond blijft echter zeker actueel, niet alleen sinds Karl-Heinz Rummenigge, lid van de raad van commissarissen van FC Bayern, dit onlangs opnieuw in de media heeft aangekaart. Zelfs gerenommeerde juristen, zoals de Bayreuther sport- en kartelrechtdeskundige prof. dr. Peter W. Heermann, zien zeker kansen om een dergelijk plafond in te voeren. Er is echter een uitgebreid overlegproces nodig om dit rechtszeker te maken.
Ook bij de UEFA zijn de kaderkosten een belangrijk onderwerp
Ook diverse competities en de UEFA zullen de ontwikkelingen nauwlettend volgen. Hun voorzitter Aleksander Ceferin heeft onlangs namelijk hardop overwogen om de voor het komende seizoen vastgestelde verlaging van het maximum voor kaderkosten tot 70 procent van de totale omzet te versoepelen en de huidige 80 procent als norm te handhaven. Vooral de vertegenwoordigers van de European Leagues, met name die uit Duitsland en Spanje, die als voorlopers worden beschouwd op het gebied van financiële duurzaamheid, zullen deze procedure met argusogen volgen.
