Na het dodelijke ongeval van Marco Simoncelli heeft dokter Angel Charte de noodhulpstructuur en medische zorg van de MotoGP gereorganiseerd
Na de tragische dood van Marco Simoncelli in Sepang in 2011 werd de medische structuur van de MotoGP grondig gereorganiseerd. Dokter Angel Charte uit Spanje werd de sleutelfiguur van dit project en is tot op de dag van vandaag de spreekwoordelijke “beschermengel” in het MotoGP-rijderskamp.
“Ik leid de medische afdeling van het universitair ziekenhuis Dexeus, dat deel uitmaakt van de Quiron-groep. Ik ben specialist in interne geneeskunde en intensive care. Ik ben hier sinds 2012, als direct gevolg van het vreselijke ongeluk van Marco Simoncelli in Maleisië.”
“Carmelo Ezpeleta kwam toen via dokter Xavier Mir naar me toe”, blikt Charte terug in een interview met Motorsport.com Spanje.
“Mir is een van de meest vooraanstaande specialisten die al vele jaren met de MotoGP en zijn coureurs werkt. Men vroeg me of ik een speciale eenheid voor kritieke en ernstig gewonde patiënten kon opzetten.”
“Ik heb toen een compleet nieuw concept voorgesteld”, gaat Charte in detail en legt uit: “Twee volledig functionele intensive care-afdelingen die direct naast het circuit inzetbaar zijn. We hebben ongeveer 1.200 tot 1.300 valpartijen per jaar in het hele WK-veld.”
“Daarvan acht tot negen met ernstige of levensbedreigende verwondingen. Ons doel is om de levensgevaarlijk gewonde coureur een overlevingskans te geven – en dat is ons in deze 14 jaar grotendeels gelukt.“
”Maar het is geen eenvoudige wereld“, geeft Charte toe. ”Helaas zijn er twee dodelijke slachtoffers gevallen – Luis Salom (2016) en Jason Dupasquier (2021). Maar: de coureurs verlaten het paddock altijd levend. Altijd“, benadrukt Charte zijn centrale missie.
”Het is iets anders als we bij het betreffende ziekenhuis aankomen en daar blijkt dat de verwondingen niet te verenigen zijn met het leven. Dan zijn onze handen helaas gebonden. Maar van het asfalt tot het ziekenhuis – we brengen ze altijd levend daarheen”, stelt hij duidelijk.
De coureurs weten waar ze aan beginnen
Gelukkig wordt er voortdurend gewerkt aan de veiligheid. Van de medische zorg en de circuits tot de uitrusting van de coureurs. Een coureur die met meer dan 250 km/u crasht en door het grind wordt geslingerd – voor buitenstaanders nauwelijks voor te stellen.
“MotoGP-coureur worden is niet iets wat je van de ene op de andere dag wordt. Deze atleten groeien op met het risico. Ze weten heel goed waar ze aan beginnen”, zegt Charte. “Ze hebben vele jaren ervaring en beheersen elke beweging tot in de puntjes.”
“Ik krijg vaak de vraag of sommige van deze coureurs gek zijn. Ik antwoord altijd hetzelfde: In al die jaren heb ik nog nooit een gekke coureur ontmoet. Ik heb technische coureurs ontmoet, ook agressievere, maar geen gekken.“
”Ze weten heel goed wat ze doen en hoe ze met angst moeten omgaan.” Charte pendelt zelf tussen het dagelijkse leven in de kliniek doordeweeks en het racecircuit in het weekend. Twee werelden die nauwelijks meer van elkaar kunnen verschillen.
“Het verschil tussen het ziekenhuis en MotoGP is dat je hier nooit weet wat je te wachten staat als de telefoon gaat of de rode vlag komt. Ik werk op beide gebieden op dezelfde manier.”
“Ik hou van mijn werk, ben nog steeds volledig betrokken – en als dat op een dag niet meer zo is, stop ik met beide. Ik ben een man van daden. Mijn leven was altijd gericht op mijn werk. Misschien is mijn gezin daar wel de dupe van geworden.“
”Maar dit is het enige wat ik graag doe – en het enige wat ik echt kan. Ik kan niet eens een gloeilamp vervangen … Ik ben gelukkig met wat ik doe”, bekent Charte – een ervaren en gerespecteerde arts aan wie de MotoGP zijn medische ruggengraat te danken heeft.
