In Londen verlaat Bayern voor het eerst het veld als tweede. Dat zou ook voordelen kunnen hebben.
Het was bijna een beetje ongewoon hoe nuchter en ernstig de blik van de Beierse protagonisten woensdagavond in Londen was. In de afgelopen maanden sinds de 0-2 nederlaag tegen Parijs in de Club World Cup – zonder te googelen – zijn we zo gewend geraakt aan tevreden Münchenaren dat het interessant was om eens weer de verklaring voor de nederlaag te zien.
In de catacomben van het Emirates Stadium stond bijvoorbeeld Jonathan Tah aan de microfoon van DAZN en sprak hij over details die de topwedstrijd tussen Bayern en Arsenal hadden beslist. Of Serge Gnabry, die om acceptatie vroeg “als je eens verliest”. Overigens terecht verloren, zoals Joshua Kimmich meteen opmerkte.
Kimmich: “Dit is een uiterst belangrijke wedstrijd voor ons”
En Vincent Kompany? Die zou het liefst meteen weer tegen Arsenal spelen. Omdat deze nauwgezette trainer zich zo intensief had voorbereid op de koploper van de Premier League, dat er in zijn zelfbeeld van altijd-winnaar een kans moet zijn om deze faux pas recht te zetten. En misschien komt die kans er ook wel, maar op zijn vroegst in het nieuwe jaar.
Deze tot voor enkele weken nog absurd goede balans van 16 overwinningen uit 16 wedstrijden ziet er na de 1-3 in Londen nog steeds prima uit: 17 overwinningen uit 19 wedstrijden, met één nederlaag en één gelijkspel (2-2 in Berlijn). Bayern blijft met een ruime voorsprong aan kop van de Bundesliga staan en in de Champions League hoeven ze – in tegenstelling tot een jaar geleden – nog niet te vrezen voor een plaats bij de eerste acht.
Ze hebben zich de luxe verdiend om na een nederlaag weer in de leermodus te mogen schakelen. “Dit is een uiterst belangrijke wedstrijd voor ons”, zei Kimmich bijvoorbeeld. “Ik ben ervan overtuigd dat we hier veel uit zullen halen, dat we hier veel van zullen leren. Er waren veel aspecten die we moeten verbeteren.”
Tegen PSG werkte de man-tegen-man-aanpak van München een helft lang perfect, maar in Londen werden de grenzen van de Duitse marktleider deels getoond door het beste Engelse team: omdat Arsenal zich helemaal niet liet meeslepen door het pressingvoetbal van Kompany en fysiek (Declan Rice!) vrijwel continu superieur was;
en omdat de Gunners op indrukwekkende wijze erin slaagden om het spel te controleren en Bayern in bedwang te houden.
Bayern ervaart iets wat het niet kan ervaren van Leipzig of Dortmund
Voetbalwedstrijden achteraf vanuit verschillende invalshoeken bekijken is niet alleen gezond, maar ook normaal. Bij een overwinning in Londen zouden de Münchenaren nog steeds de onofficiële en volstrekt onbelangrijke titel van beste team van Europa op dit moment voor zich hebben moeten opeisen. Maar nu hebben ze mogen ervaren wat ze van Leverkusen, Leipzig of Dortmund niet kunnen leren: er zijn inderdaad nog dingen die verbeterd kunnen worden.
“Leren”, eist daarom ook sportdirecteur Max Eberl. “Leren van de wedstrijd, leren omdat we in de knock-outfase met zulke wedstrijden te maken zullen krijgen. Met zulke tegenstanders, met zulke kalibers.”
Het enige probleem daarbij: zulke tegenstanders komen waarschijnlijk pas weer in het voorjaar, wanneer de knock-outfase van de Champions League begint. En dan mag Kompany zich weer minutieus voorbereiden – en in geval van twijfel nog een keer proberen tegen Arsenal.
