Emre Can is terug. Na een lange periode van lijden sprak de aanvoerder van Borussia Dortmund nu over zijn blessure, zijn revalidatie en de hoop op een titel.
Iets meer dan een half uur in de wedstrijd tegen Manchester City, 90 minuten bij Hamburger SV en één conclusie: Emre Can is terug. Als middenvelder in de driemansverdediging stabiliseerde hij in beide wedstrijden direct de verdediging – het lag niet aan hem dat Borussia Dortmund beide keren zonder overwinning bleef.
Tijdens de interlandbreak blikte de routinier in een gesprek met de BVB-clubmedia terug op de maanden sinds april, waarin hij steeds weer te kampen had met adductorproblemen. “Het was heel, heel ingewikkeld”, zegt Can. “Ik had een aantal tegenslagen tijdens mijn revalidatie: ik was al heel ver en toen voelde ik het weer en moest ik weer helemaal opnieuw beginnen. En toen was ik weer zo ver en voelde ik het weer.”
Uiteindelijk lagen er tussen zijn laatste basisplaats bij TSG Hoffenheim eind april en de 90 minuten in Hamburg bijna zes maanden met aanhoudende pijn en veel werk achter de schermen: “Dat was geen gemakkelijke tijd. Het was niet leuk, misschien wel de moeilijkste fase in mijn carrière.” Maar nu is hij “weer positief”.
Het begon in Barcelona
De lijdensweg begon na de 0-4 nederlaag bij FC Barcelona in de kwartfinale van de Champions League begin april. “Toen kreeg ik problemen, en die heb ik toen de hele tijd gehad. De trainer wist dat, ik heb nog maar heel weinig getraind en gespeeld, zat bijna alleen nog maar op de bank”, blikt hij terug: “Het zou ook niet meer mogelijk zijn geweest om 90 minuten te spelen. De trainer vroeg of ik door kon bijten, en voor mij was het duidelijk: ik ga door.“
Vooral omdat Nico Schlotterbeck op dat moment ook langere tijd uitgeschakeld was vanwege een scheur in zijn meniscus. ”Dat ging met pijn tot het einde van het seizoen, na de laatste wedstrijd begon voor mij de revalidatie”, vertelt Can. Daarna miste hij het WK voor clubs en de start van het nieuwe seizoen: “Ik wist al snel dat ik niet in de VS kon spelen, maar het was eigenlijk de bedoeling dat ik daarna terug zou komen. Mijn lichaam gooide echter roet in het eten en het duurde gewoon veel langer dan ik zelf had gedacht.”
“Uiteindelijk iets in handen hebben”
Nu is het dan eindelijk zover: de langverwachte comeback. “Na zo’n lange tijd weer voetballen is niet zo eenvoudig”, moet Can toegeven: “Dat voelde ik na de wedstrijd. Maar nu gaat het weer beter met me en ik was gewoon blij om weer op het veld te staan. De pauze kwam precies op het juiste moment, als ik eerlijk ben, want ik ben nog niet in staat om elke drie dagen te spelen. “ Nu moet hij ”weer het ritme en het vertrouwen in mijn lichaam terugkrijgen“.
Maar dan moet het seizoen, aan het einde waarvan zijn contract afloopt, toch nog een goed seizoen worden. Zijn doelen: ”Ik wil gezond blijven en dat we als team succesvol zijn.“ Het liefst met een meetbaar succes: ”Ik hoop aan het einde iets in handen te hebben.”
