Ο Μαξ Σμέλινγκ, που έγινε Γερμανός μύθος ως παγκόσμιος πρωταθλητής και νικητής του Τζο Λούις, γεννήθηκε πριν από 120 χρόνια. Ως βοηθός διαφυγής από τη ναζιστική Γερμανία, έγινε επίσης σωτήρας ζωών.
Σήμερα πριν από 120 χρόνια γεννήθηκε ο Μαξ Σμέλινγκ. Ο μοναδικός Γερμανός παγκόσμιος πρωταθλητής όλων των κατηγοριών, το μεγαλύτερο είδωλο της γερμανικής πυγμαχίας, ίσως και του γερμανικού αθλητισμού γενικά.
Ο ιστορικός θρίαμβός του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εναντίον του Jack Sharkey και η συγκλονιστική νίκη του εναντίον του Joe Louis τον έκαναν μύθο στη δεκαετία του ’30, που έγινε θέμα για βιβλία, ταινίες, θεατρικά έργα – ο ίδιος ο Schmeling αθάνασε τον εαυτό του στην λαϊκή κουλτούρα με το παραπάνω τραγούδι.
Πολλές δεκαετίες μετά το τέλος της καριέρας του, έγινε γνωστό ότι ήταν κάτι περισσότερο από ένας μεγάλος αθλητής: η μεγαλύτερη ηρωική πράξη του Σμέλινγκ ήταν η διάσωση δύο νέων ζωών σε μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της γερμανικής ιστορίας.
Ο Σμέλινγκ γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1905 στο Klein-Luckow, στην περιοχή Uckermarck μεταξύ Βρανδεμβούργου και Μεκλεμβούργου. Η οικογένεια μετακόμισε σύντομα στο Αμβούργο, όπου ο πατέρας του βρήκε δουλειά ως ναυτικός. Ο νεαρός Μαξ βρήκε θέση μαθητείας στην Κολωνία και άρχισε να ασχολείται με την πυγμαχία σε ηλικία 18 ετών.
Μόλις ένα χρόνο αργότερα, το 1924, γίνεται επαγγελματίας, το 1926 γερμανός πρωταθλητής και το 1927 ευρωπαϊκός πρωταθλητής. Ο Μαξ Σμέλινγκ έχει ύψος μόλις 1,85 μ. και βάρος 85 κιλά, δηλαδή είναι σχεδόν ημιβαρέων βαρών, ένας πυγμάχος με εξαιρετική αντίδραση και ένα σκληρό δεξί χέρι.
Ο Σμέλινγκ βοήθησε Εβραίους νέους να διαφύγουν
Ο Louis, που θα γινόταν καλός φίλος του Schmeling, κέρδισε τον επαναληπτικό αγώνα με διαφορά, και αργότερα η φιλία των δύο και η βοήθεια του Schmeling προς τον Louis έγιναν θρύλος.
Το γεγονός ότι η καλή φήμη του Schmeling παρέμεινε άθικτη και στη μεταπολεμική περίοδο οφειλόταν επίσης στο ότι αντιμετώπισε με σχετική επιφύλαξη την κατάκτηση της Γερμανίας από τον Χίτλερ.
Ο Σμέλινγκ δεν αντιτάχθηκε στο καθεστώς, αργότερα κατηγόρησε τον εαυτό του για «αφελότητα» στην αντιμετώπιση του καθεστώτος, αλλά διατήρησε μια ορισμένη απόσταση: δεν προσχώρησε στο NSDAP, διατήρησε τον εβραίο μάνατζέρ του Joe Jacobs, αρνήθηκε ακόμη και να τιμήσει τον Αδόλφο Χίτλερ. «Είμαι πυγμάχος, όχι πολιτικός», ήταν μια από τις πιο διάσημες φράσεις του.
Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, ο Σμέλινγκ πρόσφερε ακόμη και ενεργή βοήθεια στα θύματα του καθεστώτος του Χίτλερ: το 1938, κατά τη διάρκεια των πογκρόμ του Νοεμβρίου, έκρυψε δύο εβραίους νέους – γιους ενός φίλου του, ιδιοκτήτη μπουτίκ – στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του και τους βοήθησε να διαφύγουν.
Οι αδελφοί Henri και Werner Lewin, που σώθηκαν, έκαναν την ιστορία δημόσια το 1989. Ωστόσο, μόνο 12 χρόνια αργότερα, ένα άρθρο του Sports Illustrated έδωσε μεγαλύτερη δημοσιότητα στην ιστορία.
«Αν είχε αποκαλυφθεί τι έκανε ο Max, σίγουρα θα τον είχαν εκτελέσει», υποθέτει ο αιώνια ευγνώμων Henri Lewin σε μια συνέντευξη στο Welt am Sonntag το 2004.
Και ο Άλι και ο Τάισον τίμησαν τον Σμέλινγκ
Ως επιτυχημένος επιχειρηματίας και πολυβραβευμένος υποστηρικτής του γερμανικού αθλητισμού, ο Σμέλινγκ παρέμεινε στο προσκήνιο της δημοσιότητας και μετά τον πόλεμο και το τέλος της καριέρας του στο ρινγκ.
Μόνο το 1987 αποσύρθηκε σε μεγάλο βαθμό μετά το θάνατο της αγαπημένης του συζύγου Anny Ondra, αλλά πολλές προσωπικότητες του αθλητισμού και της κοινωνίας συνέχισαν να τον επισκέπτονται μέχρι το τέλος. Ο Schmeling πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου 2005 σε ηλικία 99 ετών. Στην κηδεία του παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, οι Henry Maske, Wladimir Klitschko, Franz Beckenbauer και Uwe Seeler.
Ενώ ο Σμέλινγκ ήταν ακόμα ζωντανός, οι αδελφοί Λέβιν, τους οποίους είχε σώσει ο Σμέλινγκ και οι οποίοι έγιναν επιτυχημένοι ξενοδόχοι στις ΗΠΑ, οργάνωσαν μια μεγάλη εκδήλωση ευγνωμοσύνης στο Λας Βέγκας, στην οποία, μεταξύ άλλων, ο Μοχάμεντ Άλι και ο νεαρός Μάικ Τάισον υποκλίθηκαν μπροστά στον Σμέλινγκ.
«Είχα φέρει ειδικά από τη Νυρεμβέργη λουκάνικα, ξινολάχανο και μπιφτέκια Βερολίνου. Προβλήθηκαν αποσπάσματα από τους αγώνες του, τα οποία σχολίασε ο ίδιος ο Μαξ», θυμάται ο Βέρνερ Λέβιν.
Πέθανε το 2008, ο αδελφός του οκτώ χρόνια αργότερα, μετά από μια μακρά και γεμάτη ζωή.
