De grote carrière van worstellegende Bret Hart eindigde vandaag 25 jaar geleden vanwege een ernstige blessure – en met een koel ontslagbrief van zijn toenmalige werkgever.
Bret Hart neemt Bill Goldberg het zelfs na tientallen jaren nog steeds kwalijk – dat heeft hij keer op keer duidelijk gemaakt.
“Toen Bill Goldberg me tegen mijn hoofd schopte, verloor ik in één seconde 16 miljoen dollar”, zei de WWE-icoon ooit over het noodlottige moment dat een einde maakte aan zijn carrière als actief worstelaar.
Eind 1999 luidde een ernstige blessure in een wedstrijd tegen zijn latere Hall of Fame-collega het einde in van de “Hitman” – die vandaag 25 jaar geleden eindigde met een roemloos ontslag door zijn toenmalige werkgever WCW.
WWE-legende Bret Hart bij WCW: een misverstand
Ter herinnering: Hart was in 1997 nogal onvrijwillig van de toenmalige WWF overgestapt naar concurrent WCW: de toenmalige WWF-baas Vince McMahon had zijn topster zelf aangeraden om over te stappen, omdat hij zich de dure deal van Hart niet meer kon veroorloven. Dit werd gevolgd door het beroemde schandaal in Montreal tijdens de Survivor Series 1997.
Harts engagement bij WCW bleek eerder een misverstand te zijn: Hart werd door de liga zelden ingezet op de manier die hij en zijn fans hadden gewild.
Hart behaalde weliswaar ook bij WCW diverse titels, maar zei later dat hij slechts twee momenten daar echt bijzonder vond: zijn eerbetoonwedstrijd voor zijn omgekomen broer Owen tegen Chris Benoit (die later zelf een dodelijke tragedie veroorzaakte) en een veelgeprezen segment met Goldberg, geïnspireerd door Clint Eastwoods western “For a Fistful of Dollars”, waarin Hart Goldbergs gevreesde Spear neutraliseerde met een verborgen metalen plaat.
Op 19 december 1999 werd Goldberg echter onbedoeld de man die een einde maakte aan de carrière van Hart.
Trap van Goldberg had fatale gevolgen
De voormalige NFL-footballspeler Goldberg had tijdens de titelstrijd op het evenement Starrcade in Washington per ongeluk met een trap met volle kracht tegen het hoofd van de “Excellence of Execution” – voorheen ook kort zijn tagteam-partner – geslagen. Hart liep een ernstige hersenschudding op, waarvan het gevaar in de tijd vóór de ‘concussion crisis’ niet goed werd onderkend. Hart bleef de ring betreden, liep naar eigen schatting nog drie hersenschuddingen op en kreeg het ‘post-concussion syndrome’, een blijvende aandoening waarbij de symptomen van het acute letsel permanent bleven. Na een laatste wedstrijd tegen Kevin Nash op 10 januari 2000 nam Hart eerst een pauze voor onbepaalde tijd.
Negen maanden later ontving Hart van de postbezorger FedEx een brief van WCW, waarin koeltjes stond vermeld: “Vanwege uw aanhoudende arbeidsongeschiktheid – postcommotioneel syndroom – maakt WCW gebruik van het in paragraaf 8(e) vastgelegde recht om uw overeenkomst als onafhankelijke contractant met onmiddellijke ingang op 20 oktober 2000 te beëindigen.” Enkele dagen later kondigde Hart zijn aftreden aan, enkele maanden later was ook WCW verleden tijd.
Beroerte twee jaar na zijn afscheid
Voor Hart was het einde van zijn carrière ook financieel een klap: zijn WCW-contract was kort daarvoor met vijf jaar verlengd.
Erger nog waren echter de gevolgen van zijn blessure voor zijn gezondheid, die ook zijn dagelijks leven beïnvloedden: in 2002 kreeg Hart een beroerte, die hoogstwaarschijnlijk werd bevorderd door de eerdere schade. Hart herstelde zich en stapte in 2010 zelfs nog eens in de ring voor een nostalgische comeback bij WWE, maar vanwege zijn leeftijd en gezondheidstoestand waren zijn optredens toen niet meer te vergelijken met wat Hart ooit had gepresteerd.
Het tijdperk van de “Excellence of Execution” was al tien jaar eerder ten einde gekomen. Ondanks de onwaardige manier waarop zijn beste jaren in de ring ten einde kwamen, blijft de legendarische status van de nu 68-jarige ongeschonden en onbetwist.
