Vandaag 28 jaar geleden eindigde het wereldkampioenschap boksen tussen Mike Tyson en Evander Holyfield in een van de grootste schandalen uit de boksgeschiedenis.
Mike Tyson is woedend, hij schuimbekt bijna. Het is de derde ronde van dit langverwachte boksgevecht en de ex-wereldkampioen vindt gewoon geen middel tegen Evander Holyfield.
Zijn tegenstander is sneller dan Tyson, hoewel hij met 34 vier jaar ouder is. Hij is wendbaarder en zet hem voortdurend onder druk. Tyson zweet, bloedt en klampt zich vast. En dan wordt het schandalig op deze 28 juni 1997.
Mike Tyson vs. Evander Holyfield: de oorbite
“Iron Mike” verliest zijn zelfbeheersing en bijt in de clinch een stuk van 1,5 centimeter uit het oor van Holyfield. Holyfield schreeuwt van de pijn, springt door de ring en wijst steeds weer ongelovig naar zijn bloedende wond.
“Hij deed dat met opzet, ik was er zeker van dat mijn oor eraf was”, zal Holyfield later zeggen.
16.331 toeschouwers in het MGM Grand Hotel in Las Vegas zijn geschokt, er ontstaan rellen met meerdere gewonden. Scheidsrechter Mills Lane probeert aanvankelijk de gemoederen te bedaren en laat de ronde uitspelen. Daarna diskwalificeert hij de oorbijter, wiens carrière zich niet meer zou herstellen van het schandaal. Temeer omdat het niet zijn eerste was.
Mike Tyson had zijn eerste val al achter de rug
In de late jaren 80 was Tyson gevreesd als brute knock-outspecialist en werd hij in 1986 op 20-jarige leeftijd tegen Trevor Berbick de jongste zwaargewicht wereldkampioen aller tijden. De protégé van de legendarische, dubieuze promotor Don King leek het potentieel te hebben om een sportcarrière op het niveau van Muhammad Ali neer te zetten.
In plaats daarvan volgde in 1990 een onverwachte tegenslag door de sensationele nederlaag tegen James “Buster” Douglas in Tokio – en twee jaar later de eerste diepe val: Tyson werd beschuldigd van verkrachting en veroordeeld tot een gevangenisstraf, waardoor een reeds geplande wedstrijd tegen Douglas’ verslaaf Holyfield niet doorging.
Na zijn vrijlating uit de gevangenis volgde in 1995 een comeback die gepaard ging met een enorme hype en in 1996 heroverde hij de titel tegen de Engelsman Frank Bruno.
Evander Holyfield won het eerste duel in 1996
Maar Tyson leek slechts schijnbaar naadloos aan te knopen bij zijn beste tijden, zijn snelheid en slagkracht waren niet meer wat ze geweest waren. Holyfield legde dat al bloot in het eerste gevecht met Tyson op 9 november 1996, aan het einde waarvan hij “Iron Mike” door technische knock-out in de 11e ronde onttroonde.
Dit deed echter niets af aan de belangstelling voor Tyson. De rematch brak alle tot dan toe geldende geldrecords en zorgde voor een omzet van 100 miljoen dollar, waarvan Tyson 30 miljoen en Holyfield 35 miljoen als gokgeld incasseerden.
Maar juist op het hoogtepunt van zijn commerciële succes dreigde een tweede nederlaag tegen Holyfield Tysons sportieve imago blijvend te schaden. Tysons oorbijt was mogelijk een wanhopige reactie hierop, hoewel hij zelf beweerde dat de woede over een onbestrafte kopstoot van Holyfield hem uit zijn evenwicht had gebracht.
Ongelooflijk: aanvankelijk wilde Tyson zijn waanzinnige uitbarsting nog ontkennen en beweerde hij dat een klap de wond had veroorzaakt. Het passende antwoord van de in 2022 overleden scheidsrechterlegende Lane: “Bullshit.”
Een jaar schorsing na bijtincident in 1997
Tyson werd veroordeeld tot een boete van drie miljoen dollar en een uiteindelijk eenjarige schorsing, die hij overbrugde met een goedbetaald gastoptreden voor de worstelcompetitie WWE. Hij kwam er relatief goed vanaf, want de sport wilde de nog steeds populaire superster duidelijk niet met pensioen sturen, zoals sommige critici eisten.
Na zijn terugkeer was de sportieve glans van weleer echter definitief verdwenen. Na zijn comebackgevecht tegen Axel Schulz’ voormalige rivaal Francois Botha in 1999 presteerde hij niet veel meer. In 2002 kreeg hij zijn laatste kans op de wereldtitel, maar hij ging in de achtste ronde knock-out tegen Lennox Lewis. In 2005 kwam er een einde aan zijn carrière na nederlagen tegen Danny Williams en Kevin McBride, die zijn reputatie definitief tenietdeden.
Tysons tweede carrière, die voornamelijk bestaat uit het promoten van zichzelf, verloopt weer aanzienlijk succesvoller. Tegenwoordig zijn de voormalige aartsrivalen Tyson en Holyfield verzoend en zelfs goede vrienden. Een paar jaar geleden was er zelfs sprake van een derde gevecht voor het goede doel.
Tijdens een gezamenlijk optreden in de “Oprah Winfrey Show” zei Tyson eens over Holyfield: “Ik wil de wereld laten weten dat hij een geweldige jongen is. Het is een genoegen hem te kennen.”
