Muhammad Ali en Joe Frazier vochten in 1975 een van de meest dramatische en brute gevechten in de geschiedenis van het boksen. Beiden zweefden tijdelijk in levensgevaar.
Vandaag 50 jaar geleden leverden de bokssterren Muhammad Ali en Joe Frazier een van de meest brute gevechten uit de geschiedenis en zorgden ze voor de legendarische “Thirlla in Manila”.
De zon brandde. In het Araneta Coliseum was het ongeveer 40 graden Celsius en was de luchtvochtigheid ondraaglijk. Alleen al door stil te zitten stonden de 25.000 toeschouwers al te zweten. Geen omstandigheden om te sporten. En al helemaal niet om topsport te beoefenen. Maar twee mannen zetten zich op die ochtend van 1 oktober 1975 toch in het zadel.
Ali verliest – en verovert titel terug
Het vakblad The Ring schreef later over “het beste boksgevecht van de 20e eeuw”. Ali won dit gevecht door een onderbreking vóór de laatste 15e ronde.
Het duel om het wereldkampioenschap zwaargewicht vormde de afsluiting van een trilogie. De twee rivalen hadden elkaar daarvoor al twee keer in de ring verslagen. In 1971 vochten ze om de titel in de “Fight of the Century”. Frazier won het gevecht in Madison Square Garden in New York op punten.
Drie jaar later kwam de revanche. Opnieuw in New York. Opnieuw in de eerbiedwaardige hal in Manhattan. Alleen was de uitslag anders. De “Super Fight II”, die helemaal niet zo super was, werd gewonnen door Ali. Daarmee veroverde hij het recht op een duel met George Foreman, die op dat moment wereldkampioen was. Ali versloeg hem in de “Rumble in the Jungle” en veroverde de titel terug.
En ‘The Greatest’ creëerde zo de voorwaarden voor een nieuw duel met Frazier. Op 1 oktober 1975 vochten ze in Manilla om het wereldkampioenschap.
Ali bespot Frazier als gorilla
Verbaal gingen de tegenstanders elkaar echter al eerder te lijf. Ali bespotte Frazier als gorilla. “Mogen beschermde diersoorten de Filippijnen binnenkomen?”, vroeg hij retorisch. Maar “Smokin’ Joe” kon ook uitdelen. Zijn strijdlustige woorden luidden: “Ik ruk het hart uit de borst van deze halfbloed.”
Dergelijke aandacht trekkende aanvallen waren naar de smaak van de man achter de “Thrilla”: De vindingrijke en tegelijkertijd onbetrouwbare bokspromotor Don King had Quezon City in de metropoolregio Manilla als locatie gekozen.
King had een deal gesloten met de Filipijnse dictator Ferdinand Marcos. De president zat samen met zijn vrouw Imelda in de loge toen het gevecht om 10 uur begon. De kijkers in de VS konden het derde deel van de Ali-Frazier-saga op prime time bekijken.
Trainer Dundee wijst Ali terecht
De kampioen, inmiddels 33 jaar oud, bezat niet meer de elegantie van vroeger. Daarentegen overtuigde Ali vanaf het begin met zijn slagkracht. Met een linkse uppercut stuurde hij de twee jaar jongere Frazier al in de eerste ronde tegen de touwen.
Maar de geraakte bokser sloeg al snel terug. Frazier bracht Ali in moeilijkheden en ramde zijn vuisten in zijn nieren. Angelo Dundee, de trainer van Ali, vond dat niet goed. “Kom uit je verdomde hoek”, brulde hij in de vijfde ronde.
Nu ontwikkelde het gevecht zich tot een echte “Thrilla in Manila”. Ali had deze naam overigens vooraf bedacht met een rijm: “It’s gonna be a thrilla, and a chilla, and a killa, when I get the gorilla, in Manila”.
Frazier ziet bijna niets meer
Met een woordenwisseling begonnen de twee vechters aan de zevende ronde. Zo schreef de gerenommeerde sportjournalist Hartmut Scherzer later voor de Frankfurter Allgemeine Zeitung. “Oude Joe Frazier, waarom heb ik alleen maar geloofd dat je kapot was?”, begon Ali het verbale duel.
Zijn rivaal antwoordde: “Je bent verkeerd geïnformeerd, knappe jongen.”
En zo ging het verder. In de 13e ronde bracht Ali zijn tegenstander met zware klappen op het randje van een knock-out. Fraziers rechteroog zwol daarna op, hij kon bijna niets meer zien.
Frazier-trainer Futch zorgt voor stopzetting
Na de 14e ronde ging de uitdager op zijn kruk zitten. Frazier’s trainer Eddie Futch kondigde een stopzetting aan. De bokser protesteerde – tevergeefs.
Ali had geen kracht meer om zijn succes te vieren. Hij stortte zelfs in. Een teken van de onmenselijke omstandigheden in het Araneta Coliseum. Volgens ringarts Ferdie Pacheco waren beide boksers vanwege hun vochtverlies tijdelijk in levensgevaar.
Toen de boksers weer fit waren, leverden ze uitspraken die ook de sportgeschiedenis zijn ingegaan. “Ik heb hem geslagen met stoten die een stadsmuur zouden hebben doen instorten, en hij heeft ze allemaal incasseerd”, zei Frazier over Ali.
En de wereldkampioen was getekend. Ali: “We kwamen als jonge kampioenen naar Manilla en vertrokken als oude mannen.”
