Πριν από πέντε χρόνια, ο Dominic Thiem κέρδισε με δραματικό τρόπο τον Alexander Zverev στον τελικό του US Open. Αυτή παρέμεινε η μοναδική του νίκη σε Grand Slam. Μετά από μια πικρή αθλητική πτώση, αποσύρθηκε πρόωρα.
Ο Dominic Thiem πέφτει στο έδαφος πίσω από τη γραμμή βάσης του Arthur Ashe Stadium στη Νέα Υόρκη και παραμένει για δευτερόλεπτα ξαπλωμένος στο σκληρό δάπεδο του μεγαλύτερου σταδίου τένις στον κόσμο. Μια στιγμή πριν, ένα backhand του καλού του φίλου και αντιπάλου στον τελικό Alexander Zverev είχε περάσει εκτός γηπέδου.
Ο Αυστριακός απολαμβάνει τη στιγμή σχεδόν σε απόλυτη σιωπή. Λόγω της πανδημίας του κοροναϊού, δεν υπάρχουν θεατές στο στάδιο για να παρακολουθήσουν τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του Thiems – την κατάκτηση του πρώτου του τίτλου Grand Slam στο US Open στις 13 Σεπτεμβρίου 2020, πριν από πέντε χρόνια.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του US Open, ένας παίκτης ανέτρεψε ένα μειονέκτημα δύο σετ σε έναν τελικό. Για τον Zverev, ο οποίος μέχρι σήμερα αναζητά μάταια τον ανακουφιστικό θρίαμβο σε ένα Grand Slam, ήταν μια από τις πιο πικρές ήττες της καριέρας του. Για τον Thiem, ήταν μια ακόμα μεγαλύτερη στιγμή χαράς.
«Έπρεπε να γίνει έτσι. Όπως όλη η καριέρα μου. Ανεβοκατεβάσματα, απλά δράμα», είπε λίγα λεπτά μετά τον νευρικό αγώνα που διήρκεσε πέντε σετ – χωρίς να γνωρίζει πόσο εύστοχα μίλησε για το τι θα ακολουθούσε στο μέλλον.
Γιατί μετά την κορύφωση του Thiem, ακολούθησε μια πτώση που τον οδήγησε στην αποχώρηση.
Μετά τη νίκη στο US Open, τα πράγματα συνεχίζουν καλά στην αρχή
Η πτώση δεν ξεκίνησε – αντίθετα με ό,τι πιστεύουν πολλοί – αμέσως μετά τον θρίαμβο στη Νέα Υόρκη. Και στις επόμενες εβδομάδες, ο πρωταθλητής του Major συνέχισε να παρουσιάζεται σε καλή φόρμα, προκρίνοντας, μεταξύ άλλων, στον τελικό των τελικών του ATP.
Ωστόσο, στη σεζόν του 2021 ήρθε η ρήξη: λίγους μήνες μετά την εκπλήρωση του αυτοαποκαλούμενου ονείρου της ζωής του, ο 17 φορές κάτοχος τίτλου ATP πάλεψε με τον εαυτό του. Ένα κενό κινήτρου άνοιξε και ο Thiem έπεσε μέσα.
Για να χειροτερέψει τα πράγματα, στις ψυχολογικές προκλήσεις προστέθηκε και μια σωματική αναποδιά τον Ιούνιο του 2021, με την οποία ο 31χρονος αγωνίστηκε μέχρι το τέλος. Στον πρώτο γύρο του τουρνουά στη Μαγιόρκα, υπέστη τραυματισμό στον δεξί καρπό του χεριού με το οποίο χτυπάει.
Μετά από μια αναγκαστική παύση περίπου εννέα μηνών, ακολούθησε η επιστροφή τον Μάρτιο του 2022, η οποία όμως ήταν αργή. «Λόγω της μακράς παύσης και της προστατευτικής στάσης του καρπού, κάποια λάθη έχουν εισχωρήσει στο forehand μου», εξήγησε ο Thiem.
Λίγες ελπίδες, πολλές αμφιβολίες
Ένα μικρό φως ελπίδας άναψε με την πρόκρισή του στον τελικό του τουρνουά 250 στην πατρίδα του, το Κίτσμπουελ της Αυστρίας, το 2023, αλλά η απογοήτευση δεν άργησε να έρθει. Η πρόκριση στον τελικό παρέμεινε μια εξαίρεση.
Ακόμη και στο Challenger Tour δεύτερης κατηγορίας δεν κατάφερε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, καθώς υπέστη ήττες από λιγότερο γνωστά ονόματα, όπως ο συμπατριώτης του Lukas Neumayer ή ο Daniel Michalski.
Οι προσπάθειες να βρει νέα κίνητρα αλλάζοντας προπονητή και να επιστρέψει έτσι στην πορεία της επιτυχίας, επίσης απέβησαν άκαρπες. Ο Thiem χώρισε με τον πρώην προπονητή του Benjamin Ebrahimzadeh μετά την ήττα στον πρώτο γύρο του Australian Open 2024 – που αποδείχθηκε το τελευταίο του τουρνουά Grand Slam. «Το βλέπω και ως τελευταία ευκαιρία», είχε δηλώσει τότε. Σύντομα έγινε σαφές ότι και η αλλαγή προπονητή δεν απέδωσε καρπούς. Σε ηλικία μόλις 30 ετών, ο Thiem ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του την άνοιξη του 2024.
Τέλος καριέρας μετά τη σεζόν του τένις
Το μέγεθος του ανεκμετάλλευτου δυναμικού του αποδεικνύεται κυρίως από ένα στατιστικό στοιχείο: Ο Thiem ήταν, εκτός από τον Andy Murray, ο μόνος παίκτης που νίκησε τουλάχιστον πέντε φορές καθέναν από τους «Big Three» – Nadal, Novak Djokovic και Roger Federer.
Dominic Thiem vs The Big Three
5-7 εναντίον Djokovic
6-10 εναντίον Nadal
5-2 εναντίον FedererΑυτή είναι μια ωραία ιστορία για να την πεις στα εγγόνια σου γύρω από το τζάκι στην Αυστρία getty pic.twitter.com/eFVH5qZKRm
— Christopher Clarey (@christophclarey) 22 Οκτωβρίου 2024
Συνολικά, μόνο ο Jo-Wilfried Tsonga, ο Juan Martin del Potro (με 17 νίκες ο καθένας εναντίον των «Big Three») και ο Murray (30) κατάφεραν να το κάνουν πιο συχνά, αν και είχαν και την ευχαρίστηση – ή την ταλαιπωρία – να αντιμετωπίζουν πιο συχνά τους τρεις μεγάλους.
Ο δύο φορές φιναλίστ του Γαλλικού Όπεν Thiem δεν ήταν μακριά από τον μεγάλο στόχο να γίνει ο δεύτερος Αυστριακός μετά τον Thomas Muster που θα κατακτούσε την πρώτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη.
Ενώ τώρα με τους Carlos Alcaraz και Jannik Sinner σχηματίζεται μια νέα ελίτ, ο Thiem αποχαιρέτησε ως ένας ιδιαίτερα άτυχος εκπρόσωπος της γενιάς του.
