Is het strategieteam van Ferrari medeverantwoordelijk voor de uitval van Charles Leclerc in Zandvoort? Gegevens tonen aan: Ferrari heeft het undercut-risico waarschijnlijk onderschat
Ferrari beleefde een bittere middag tijdens de Grand Prix van Nederland. Eerst viel Lewis Hamilton uit na een crash in bocht drie, waarna later ook zijn teamgenoot Charles Leclerc op dezelfde plek ten val kwam, nadat Mercedes-junior Andrea Kimi Antonelli tegen zijn auto was gereden. Maar was dit gewoon pech of heeft Ferrari een aandeel in de uitval van de Monegask?
Want het radiobericht van Leclerc direct na zijn uitval roept vragen op, want daarin was hij niet boos op de Mercedes, maar zette hij vraagtekens bij een strategische beslissing van zijn team: “Ik denk dat dat niet nodig was. Ik bedoel, we zullen nooit weten wat er zou zijn gebeurd, maar de banden voelden nog goed aan. Nou ja, ik stap nu uit de auto.”
Heeft Ferrari de kracht van de undercut onderschat?
Maar wat was er eerder gebeurd? Antonelli kwam aan het einde van de 51e ronde de pits in voor een tweede bandenwissel – een duidelijke poging tot een undercut tegen Leclerc, die twee seconden voor hem op de baan lag. Mercedes verwisselde de oudere C2-banden voor zachte banden. Normaal gesproken is een achterstand van twee seconden te groot om de undercut uit te voeren, maar deze was in Zandvoort erg krachtig, wat eerder in de race al te zien was.
Toen Lance Stroll in de Aston Martin in ronde acht van de mediums op nieuwe harde banden wisselde, was de Canadees in de fase daarna ongeveer 1,5 seconde per ronde sneller dan teamgenoot Fernando Alonso. Daarbij moet echter worden opgemerkt dat dit niet alleen aan het bandenverschil lag, want de Spanjaard zat vast in het verkeer. Maar het gaf wel een indicatie van de kracht van de undercut.
Terug naar Antonelli en Leclerc. Antonelli’s bandenverschil op nieuwe zachte banden bedroeg maar liefst 29 ronden ten opzichte van de oude harde banden van de Ferrari. De slijtage aan de C2-banden bedroeg gemiddeld 0,039 seconden per ronde, wat betekent dat de Mercedes alleen al door de nieuwere banden aanvankelijk een voorsprong van 1,131 seconden had. Daar komt nog het prestatieverschil tussen C2 en C4 bij, dat aan het begin van een stint gemakkelijk nog eens een halve seconde kan bedragen.
Snelle pitstop van Ferrari redt Leclerc – voorlopig
Uiterlijk bij de afrekening wordt duidelijk: zelfs met een voorsprong van eigenlijk solide twee seconden was het voor Ferrari een spel met vuur, want bij een marginaal langzamere pitstop had de gok tegen Mercedes al mis kunnen gaan.
Scuderia Ferrari is dit seizoen echter het team met de constant snelste pitstops, en dat was ook in Zandvoort het geval. De pitstop van Leclerc in ronde 52 duurde slechts 2,12 seconden, terwijl Antonelli een ronde eerder 2,53 seconden in de Mercedes-box stond. En die vier tienden waren ook hard nodig voor Leclerc.
Toen de Monegask terugkwam op de baan, lag Antonelli ineens slechts 0,465 seconden achter hem. De Mercedes-undercut was, gecorrigeerd voor de langzamere pitstoptijd, dus bijna precies twee seconden waard. Wat er daarna gebeurde, heeft iedereen gezien: Antonelli zag zijn kans met warmere banden in bocht drie en er kwam contact.
Had Ferrari Leclerc buiten moeten laten?
Dus niet alleen uit Leclercs radiobericht kan worden geconcludeerd dat Ferrari mogelijk een te groot risico heeft genomen met de tweede stop. Maar had Leclerc zijn positie tegen Antonelli kunnen behouden met oude banden?
Met nog 20 ronden te gaan en een reeds berekend bandendelta van ongeveer 1,5 seconde zou de Italiaan in ieder geval weer dichter bij de Ferrari zijn gekomen, maar had hij ook kunnen inhalen? Het probleem met de zachte C4-banden zou in ieder geval zijn geweest dat ze aanzienlijk sneller slijten en dat het prestatievoordeel ten opzichte van Leclerc steeds verder zou zijn afgenomen.
De zachte banden sleten tijdens de race gemiddeld 0,064 seconden per ronde. Uitgerekend zou Antonelli’s bandendelta ten opzichte van Leclerc’s oude harde banden aan het einde van de race dus nog maar zeven tienden hebben bedragen. Tegelijkertijd bedroeg de benodigde inhaaldelta in Zandvoort waarschijnlijk een volle seconde per ronde.
Alonso als aanwijzing: zo moeilijk zou inhalen voor Antonelli zijn geweest!
Een aanwijzing hiervoor is een undercut-poging van Fernando Alonso halverwege de race, toen de Spanjaard daarna maar liefst twee seconden per ronde sneller was dan andere middenmoters in het verkeer. Toen hij echter aansluiting vond bij het peloton, had Alonso ondanks zijn twee seconden betere tempo moeite om bijvoorbeeld de Sauber-auto’s in te halen. Deze zaten echter ook in een DRS-trein en konden zich daardoor gemakkelijker verdedigen, wat bij Leclerc niet het geval zou zijn geweest.
Samenvattend moet dus worden gezegd dat Ferrari het gevaar van een undercut door Antonelli waarschijnlijk heeft onderschat, want er was een absoluut briljante pitstop nodig om de Mercedes achter zich te houden en het werd verdomd spannend. Leclerc had Antonelli waarschijnlijk achter zich kunnen houden zonder nog een stop, maar ook dat zou niet zonder risico zijn geweest. Uiteindelijk was het gewoon een goede strategische zet van Mercedes.
Een uitgebreide analyse van de strategieën tijdens de Grand Prix van Nederland is overigens te vinden op het YouTube-kanaal van Formel1.de, waar data-expert Kevin Hermann ook de strategieën van Red Bull, Haas en Aston Martin onder de loep neemt en bovendien duidelijk aangeeft hoe overweldigend superieur McLaren werkelijk was.
