Wrestlingster Sylvester Ritter, alias The Junkyard Dog, vulde in de jaren tachtig regelmatig voetbalstadions met zijn populariteit. Enorme drugsproblemen leidden tot een professionele en persoonlijke neergang die tragisch eindigde.
Op het hoogtepunt van zijn carrière was hij een volksheld – zo populair dat zijn tegenstanders doodsbang voor hem waren.
In New Orleans, het bolwerk van zijn populariteit, was volgens zijn metgezellen iedereen die tegen The Junkyard Dog in de ring stapte aangewezen op politiebescherming.
Sylvester Ritter, zoals de worstelmythe eigenlijk heette, vulde in de jaren tachtig regelmatig voetbalstadions. De 1,91 meter lange man was de grote favoriet bij Mid-South, een van de toen nog bloeiende regionale worstelgebieden in de VS.
De ‘schroothoop hond’ – die daadwerkelijk met een hondenhalsband en een ketting aan de ring verscheen – was een natuurkracht met een enorme podiumprésence en een onstuitbaar charisma. Als het Queen-klassieker ‘Another one bites the dust’, zijn intromuziek, klonk, ging het dak van de zaal. Bij de grote shows in de Superdome van de New Orleans Saints gingen regelmatig tienduizenden fans uit hun dak.
JYD, zoals Ritter meestal werd genoemd, werd vaak vergeleken met de jonge Hulk Hogan. Uiteindelijk stapte hij ook over naar WWE, in de hoop daar een even grote ster te worden.
Deze hoop werd echter teleurstellend, en in plaats daarvan ontwikkelde het verhaal van de voormalige regionale superster zich tot een tragedie die 27 jaar geleden een triest einde kende.
