Alleen al naar de Bundesliga gaat waarschijnlijk meer dan 250 miljoen euro: waarom kan FC Liverpool zoveel investeren op de transfermarkt zonder in conflict te komen met de Financial Fair Play-regels?

De verantwoordelijken van FC Liverpool hebben zich blijkbaar met succes ontdoen van de gebruikelijke reflexen. Wat de Reds afgelopen zomer tijdens de transferperiode hebben gedaan en nu weer doen, spreekt in ieder geval voor een club waarvoor het woord ‘anticyclisch’ wel is uitgevonden. Een jaar geleden, toen het tijdperk van Jürgen Klopp met een wisselvallig seizoen ten einde liep, zag Liverpool vrijwel af van nieuwe aanwinsten – om nu, als kampioen, plotseling fors te investeren.

Voor spelmaker Florian Wirtz (circa 125 miljoen euro), rechtsback Jeremie Frimpong (35 tot 40 miljoen euro, beiden van Bayer Leverkusen) en linksback Milos Kerkez (circa 47 miljoen euro, Bournemouth) is nu al ruim 200 miljoen euro aan transfersommen bijeengebracht. En met Hugo Ekitiké, wiens transfer van Eintracht Frankfurt voor een bedrag van ongeveer 90 miljoen euro op handen is, zal de Engelse recordkampioen de grens van 300 miljoen euro doorbreken, waarbij het grootste deel naar de Bundesliga gaat.

Als we daar nog de – door Ekitiké voorlopig bekoelde – interesse in Newcastle-spits Alexander Isak aan toevoegen, voor wie de Reds volgens berichten in de media ongeveer 140 miljoen euro hadden willen neertellen, rijst de vraag: Hoe is het mogelijk dat een Premier League-club in één zomer zoveel uitgeeft zonder in conflict te komen met de financiële fair play-regels van de competitie en de UEFA? In 2024/25 realiseerde Liverpool zelfs een transferoverschot

FC Liverpool profiteert van twee dingen: het conservatieve transferbeleid van de afgelopen jaren en de recente succesreeks – niet alleen op het veld. Hoewel de Engelse recordkampioen in de boekjaren 2022/23 (tien miljoen euro) en 2023/24 (66 miljoen euro) telkens een verlies boekte, zal hij voor 2024/25 waarschijnlijk heel andere cijfers kunnen presenteren.

Alleen al voor de landstitel kunnen de Reds rekenen op ongeveer 200 miljoen euro aan tv-inkomsten, en ook de verhoogde stadioncapaciteit in Anfield zal voor het eerst volledig merkbaar zijn. Het helpt ook dat de Premier League langetermijninvesteringen, bijvoorbeeld in infrastructuur of jeugdwerk, beloont in de berekening van het maximaal toegestane verlies van een club over drie jaar.

En op de transfermarkt hebben de Liverpoolers in 2024/25 iets bereikt wat topclubs in de Premier League eerder van horen zeggen kennen: een plus. Ze gaven slechts ongeveer 40 miljoen euro uit voor Giorgi Mamardashvili en de enige “echte” nieuwe aanwinst Federico Chiesa, terwijl Sepp van den Berg en Fabio Carvalho (beiden Brentford) samen ongeveer 45 miljoen euro opleverden.

Financieel is Liverpool niet afhankelijk van de verkoop van Luis Diaz

Wat de financiële speelruimte in de huidige transferperiode betreft, hebben de makers van Liverpool nog meer troeven in handen: de nieuwe lucratieve deal met kledingleverancier Adidas, maar vooral een paar spelers die veel hogere miljoeneninkomsten beloven dan de reeds vaststaande vertrekken van Jarell Quansah (35 miljoen euro, Leverkusen), Caoimhin Kelleher (circa 15 miljoen euro, Brentford) en Trent Alexander-Arnold (circa tien miljoen euro, Real Madrid).

Voor Darwin, die in drie jaar tijd nooit de spits werd die Klopp had gehoopt, bood de Italiaanse kampioen SSC Napels onlangs naar verluidt tevergeefs 55 miljoen euro, en voor Luis Diaz zou FC Bayern binnenkort meer dan 70 miljoen euro op tafel kunnen leggen. Dat de Reds zich tot nu toe dwarsstellen in de onderhandelingen met München, komt niet alleen doordat ze het vertrek van Luis Diaz sportief gezien nauwelijks kunnen missen vanwege het overlijden van Diogo Jota. Het komt ook doordat ze het geld op dit moment simpelweg niet per se nodig hebben.