Boris Becker en Michael Stich winnen goud in het dubbelspel op de Olympische Spelen van 1992. De tennislegendes waren rivalen en hadden lange tijd een gecompliceerde relatie.
Ze stonden samen op het tennisolympus: vandaag 33 jaar geleden wonnen Boris Becker en Michael Stich goud in het dubbelspel op de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona. De triomf bracht de twee rivalen niet samen. Hun meest emotionele moment volgde pas vele jaren na het einde van hun respectievelijke carrières.
Voor de Olympische Spelen was het nog onzeker of de twee überhaupt zouden samen spelen. De tennissterren sloegen de handen ineen omdat ze een groot doel voor ogen hadden: Olympisch goud.
De moeilijke relatie tussen tennisgiganten Becker en Stich
“Ze spraken elkaar in die tijd geen woord”, onthulde de toenmalige Davis Cup-teamchef Niki Pilic later.
Hij voegde eraan toe: “Er was veel diplomatiek talent voor nodig. Beiden waren spelers van wereldklasse, zeer gemotiveerd, maar ik moest ze bij elkaar brengen.”
’s Avonds laat, wanneer het tijd was om de tactiek voor de volgende dag te bespreken, liep Pilic heen en weer tussen de kamers van de twee om de boodschap van de een aan de ander door te geven.
“Dat heeft me jaren van mijn leven gekost”, vertelde hij later: “Ik moest veel liegen.” Becker en Stich hebben in Barcelona geen enkele keer aan dezelfde tafel gezeten en bij de wisseling van kant spraken ze geen woord met elkaar.
Duidelijke rolverdeling op de Olympische Spelen
De rollen waren altijd duidelijk verdeeld als Becker en Stich ergens tegelijkertijd op dezelfde tennisbaan stonden. Becker was altijd de held van het publiek, altijd de winnaar van de harten, iemand van wie zijn jarenlange manager Ion Tiriac ooit zei dat hij het kapitaal van het Duitse tennis was.
En dan was er Stich. Zeer intelligent, Noord-Duits afstandelijk, soms zelfs arrogant. Niemand hield van de man uit Pinneberg, hij werd gerespecteerd om zijn perfecte spel op goede dagen.
Becker ontploft: “Lek mijn reet”
De tegengestelde karakters konden niets met elkaar beginnen en maakten dat elkaar zo vaak duidelijk dat er op een gegeven moment niets meer aan te veranderen viel.
Toch slaagden de twee tennissterren erin de moeilijke en spannende wedstrijden op weg naar de Olympische finale te overleven en door te gaan naar de finale tegen de Zuid-Afrikanen Wayne Ferreira en Piet Norval.
In de finale kookte Becker van woede: hij schreeuwde, hij raasde, hij ging volledig door het lint. “Lek mijn reet”, brulde de Wimbledon-winnaar zo hard dat de verzengende hitte boven Centre Court in Barcelona nog een beetje meer begon te flikkeren.
Twee spannende tiebreaks in de Olympische finale
Becker en Stich hadden wat leek op de duizendste breakkans gemist en opnieuw was het Becker die een gemakkelijke bal in het net sloeg. Stich bleef daarentegen koelbloedig.
Uiteindelijk waren beiden op de belangrijke momenten van de wedstrijd volledig aanwezig. Ze wonnen de eerste set in de tiebreak, verloren weliswaar de tweede, maar wonnen daarna opnieuw in de tiebreak en kwamen op een 2-1 voorsprong in sets. De beslissende vierde set wonnen Becker/Stich soeverein met 6-3 en werden daarmee samen Olympisch kampioen.
De twee legendes hadden samen iets bereikt, maar dat bracht hen niet dichter bij elkaar. Dat ze na de matchbal in Barcelona enkele seconden in elkaars armen lagen, bleef een momentopname.
Toen Becker ’s avonds met het Duitse team feestvierde, zat Stich al in het vliegtuig naar huis. Hij had “geen zin” in gezellige uurtjes samen. De “speler Stich” bleef trouw aan zichzelf. Becker ook: “We mogen elkaar gewoon niet.”
Stich blijft Becker steunen op zijn moeilijkste moment
Ook nadat beiden hun carrière hadden beëindigd en hun eigen zakelijke projecten hadden opgepakt, bleven de grootste Duitse spelers van hun tijd grotendeels uit elkaars buurt.
Maar er kwam nog een zeer emotioneel moment. In 2022 werd Becker in Groot-Brittannië veroordeeld tot tweeënhalf jaar gevangenisstraf wegens het uitstellen van faillissement. Uiteindelijk zat Becker zeven maanden achter de tralies en werd daarna vrijgelaten.
Daarna vertelde hij: “Michael Stich heeft me een brief van drie pagina’s geschreven.” Becker moest even pauzeren en probeerde zijn tranen in te houden, maar dat lukte hem niet.
Stich had hem “mooie woorden” geschreven, die hem ook met enige afstand nog steeds erg raakten. Zijn oude rivaal was er voor hem in een van zijn moeilijkste momenten en bleef hem steunen. Dit toonde, ondanks de jarenlange rivaliteit, de bijzondere band tussen de twee tennissterren.