Zaterdag begint de U18 van de DBB aan het EK tegen Italië. Na een slechte voorbereiding en enkele personeelsproblemen zijn er nog veel vraagtekens.
De Duitse U18 heeft grote voetstappen te vullen. Ruim een jaar geleden won het team in het Finse Tampere voor het eerst in de geschiedenis van de bond de titel en domineerde daarbij over de hele linie. Met Christian Anderson, Jack Kayil, Ivan Kharchenkov, Declan Duru en Hannes Steinbach waren toen al ervaren college-spelers en BBL-spelers van de partij, die allemaal kansen maken op de NBA. Die klasse is dit jaar simpelweg niet vertegenwoordigd.
Mathieu Grujicic is duidelijk de beste en spannendste speler aan de kant van de DBB. De gespierde forward zorgde al voor enthousiasme bij FC Barcelona en gaat komend seizoen op jacht naar punten voor Ohio State University. Ook tijdens het “Basketball Without Borders”-kamp in de VS schitterde hij enkele maanden geleden als enige Duitser. Daarna wordt het dun.
Met Davi Remagen ontbreekt de op papier beste speler door een blessure (handblessure), ook het uitvallen van Julis Baumer (gescheurde banden) is pijnlijk, want de shooter speelde vorig seizoen al goede minuten voor Ludwigsburg.
Anderen moeten dat dan opvangen, met name de Skyliner-jongeren Ivan Crnjac en Jamie Edoka. Beiden hebben vorig seizoen al hun BBL-debuut gemaakt en domineerden in de jeugdcompetitie: EK-aanvoerder Crnjac werd MVP in de jeugdcompetitie (NBBL), Edoka Rookie of the Year. Nu moet ook op het internationale toneel de volgende stap worden gezet.
Vraagtekens ook achter trainer Arigbabu
Maar niet alleen binnen het team zijn er vraagtekens, ook aan de kant van de trainers is nog lang niet alles op rolletjes. Stephen Arigbabu, die 166 keer voor het nationale team speelde, heeft de U18 pas dit jaar overgenomen en moet nog zijn draai vinden met zijn nieuwe team. Het helpt dat hij veel spelers kent uit zijn tijd als assistent-coach van de U17. “Dat maakt de start gemakkelijker en schept vertrouwen. Ook onderling hoeven de spelers elkaar niet helemaal opnieuw te leren kennen, wat gezien onze beperkte voorbereidingstijd een groot pluspunt is”, zei hij zelf. Zijn laatste functie als hoofdtrainer op professioneel niveau ligt echter alweer enkele jaren achter hem (Rasta Vechta 2014/15).
De voorbereiding was dan ook wisselvallig. De U18 speelde onlangs drie oefenwedstrijden in het Letse Riga, twee keer tegen Letland en één keer tegen Georgië. Van de drie wedstrijden won het DBB-team er slechts één, ook al eindigde de eerste wedstrijd tegen de gastheer met slechts één punt verschil.
Ook de nederlaag in de laatste wedstrijd tegen Georgië was te voorkomen. Duitsland stond vanaf het begin achter en maakte het zichzelf moeilijk met onnodige fouten. “Te veel verdedigingsfouten en een gebrek aan slagkracht in de aanval hebben uiteindelijk tot de nederlaag geleid. Nu is het zaak om hieruit de juiste conclusies te trekken, zodat we over een week in topvorm zijn voor de EK-openingswedstrijd tegen Italië”, analyseerde Arigbabu na afloop van de wedstrijd.
EK U18: DBB moet mikken op een perfect toernooi
Duitsland mag zich dergelijke fouten niet veroorloven op het EK, de poule vergeeft niet veel. Met Italië (vice-wereldkampioen U17 van 2024) wacht meteen een zware klus in de openingswedstrijd en ook Israël kan het DBB-team gevaarlijk worden, terwijl Bulgarije een plichtszege is.
Het Duitse team kan in ieder geval niet uitgeschakeld worden in de groepsfase, want in de achtste finale krijgen alle teams de kans om zich in een knock-outduel te kwalificeren voor de volgende ronde van het toernooi. Hier is de plaatsing natuurlijk wel van doorslaggevend belang. In het geval van een zwakke groepsfase kan er al in de achtste of kwartfinale een zeer zware opgave wachten (bijvoorbeeld Spanje, Servië of Frankrijk).
In tegenstelling tot het vorige toernooi of het WK Onder 19 moet in het Servische Belgrado alles kloppen voor Duitsland om de volgende medaille binnen te halen. Er is geen overvloed aan sterspelers die in hun eentje wedstrijden kunnen beslissen. Ook de breedte van de selectie is een probleem: achter het trio Grujicic, Crnjac en Edoka heeft bijna geen enkele speler profervaring.
Het team moet hopen op de magie van grote toernooien en op een uitmuntend toernooi van hun topspelers. Arigbabu weet dat: “Ik ben ervan overtuigd dat we alleen succesvol kunnen zijn als we als team optreden, samen spelen en voor elkaar vechten. Misschien kun je een of twee wedstrijden winnen met individuele acties, maar op de lange termijn gaat het alleen om teamgeest”, verklaarde hij.