Eerst ging de oldtimer kapot, daarna kwam de sneeuwstorm. De nieuwe Sauber-baas Jonathan Wheatley beleefde een odyssee op weg naar Zwitserland
Jonathan Wheatleys eerste reis naar Zwitserland was geen gewone reis. Hij begon niet in het vliegtuig, maar in een oldtimer. Met de hond op de passagiersstoel en een duidelijk doel: Hinwil. Wat hij niet wist: de reis zelf zou het eerste verhaal schrijven, nog voordat hij aan zijn nieuwe baan was begonnen.
De auto bleef twee keer staan. Midden op de weg. “Ik reed erheen in een oldtimer, die onderweg twee keer stil kwam te staan, met mijn hond”, vertelde hij onlangs heel rustig tijdens de presentatie van het Audi-ontwerp voor 2026. Voor Wheathley was dat geen ramp, maar “een soort initiatieritueel”. Alsof dat nog niet genoeg was, kwam hij ook nog eens in een sneeuwstorm terecht.
Onder de indruk van het Zwitserse leven
En toen, na pech en sneeuwstormen, was de nieuwe Sauber-teambaas er. “Ik kwam aan in dit prachtige land”, zei Wheatley enthousiast. Plotseling: bergen, meren en een verbazingwekkende rust. Maar wat hem echt verbaasde, waren niet de ansichtkaartmotieven. “Ik zag kinderen alleen naar school gaan, achtjarige kinderen zonder ouders.”
Deze kleine dagelijkse observaties kenmerken zijn nieuwe leven. “Het is bijna als een droom, en ik vind het geweldig”, geeft hij toe. Hij ontdekt het land nu vaak op de fiets, wat hem tot een andere conclusie bracht. “Het is een land waar je veilig kunt fietsen. De wegen zijn onberispelijk.”
Het zijn deze details die voor hem het verschil maken.
Hij lijkt zelf nog een beetje verrast door alles. “Ik betrap mezelf erop dat ik denk: ik woon hier echt. Ik hou van deze hele Zwitserse ervaring”, aldus de Brit. De reis vol pech lijkt de perfecte imperfecte start te zijn geweest voor dit nieuwe hoofdstuk.
Zijn collega Mattia Binotto, die naast hem zat, luisterde met een glimlach naar dit alles. Ook hij is nieuw in Zwitserland, maar zijn persoonlijke cultuurschok was van een andere aard.
Toen de Italiaan werd gevraagd naar zijn grootste aha-moment, was het antwoord kort en bondig. “Voor mij als Italiaan is het meest verbazingwekkende dat we om 11.30 uur beginnen met lunchen.”