Vijf jaar geleden vandaag won Dominic Thiem op dramatische wijze de finale van de US Open tegen Alexander Zverev. Het bleef zijn enige Grand Slam-triomf. Na een bittere sportieve neergang stopte hij voortijdig.
Dominic Thiem valt achter de basislijn van het Arthur Ashe Stadium in New York op de grond en blijft enkele seconden op de hardcourtvloer van het grootste tennistadion ter wereld liggen. Even daarvoor was een backhand van zijn goede vriend en finaletegenstander Alexander Zverev zijwaarts uitgeslagen.
De Oostenrijker geniet bijna in stilte van het moment. Vanwege de coronapandemie zijn er geen toeschouwers in het stadion om getuige te zijn van het grootste succes in de carrière van Thiem: het winnen van zijn eerste Grand Slam-titel op de US Open op 13 september 2020, vandaag vijf jaar geleden.
Voor het eerst in de geschiedenis van de US Open kwam een speler in een finale terug van een achterstand van twee sets. Voor Zverev, die tot op de dag van vandaag tevergeefs op jacht is naar de verlossende major-triomf, was het een van de bitterste nederlagen uit zijn carrière. Voor Thiem was het des te groter moment van vreugde.
“Het moest zo zijn. Net als mijn hele carrière. Een op en neer, gewoon drama”, zei hij enkele minuten na de zenuwslopende strijd die vijf sets duurde – zonder te beseffen hoe treffend hij daarmee ook sprak over wat er in de toekomst nog zou volgen. Want nadat Thiem het hoogtepunt had bereikt, volgde een neergang die hem tot zijn aftreden dwong.
Na overwinning op US Open gaat het aanvankelijk goed verder
De neergang begon – in tegenstelling tot wat velen denken – niet meteen na de triomf in New York. Ook in de weken daarna bleef de major-kampioen in goede vorm en bereikte hij onder andere de finale van de ATP Finals.
Maar in het seizoen 2021 volgde de breuk: enkele maanden nadat hij zijn zelfbenoemde levensdroom had vervuld, worstelde de 17-voudig ATP-titelhouder met zichzelf. Er ontstond een motivatiedip en Thiem viel erin.
Tot overmaat van ramp kwam er in juni 2021 naast de mentale uitdagingen ook nog een fysieke tegenslag bij, waar de 31-jarige tot voor kort mee worstelde. In de eerste ronde van het toernooi op Mallorca liep hij een gewrichtsblessure op aan zijn rechterhand.
Na een gedwongen pauze van ongeveer negen maanden volgde in maart 2022 de comeback, die echter moeizaam verliep. “Door de lange pauze en het ontzien van mijn pols zijn er een aantal verkeerde dingen in mijn forehand geslopen”, legde Thiem uit.
Weinig lichtpuntjes, veel twijfels
Hij ontstak een klein sprankje hoop door de finale te halen bij het 250-toernooi in zijn Oostenrijkse thuisstad Kitzbühel in 2023, maar de ontnuchtering volgde snel. De finaleplaats bleef een uitzondering.
Zelfs op de tweederangs Challenger Tour kon hij geen zelfvertrouwen opbouwen en leed hij daar nederlagen tegen onbekendere namen als zijn landgenoot Lukas Neumayer of Daniel Michalski.
De pogingen om door een trainerswissel nieuwe impulsen te krijgen en zo weer op het succespad te komen, liepen eveneens op niets uit. Thiem nam afscheid van zijn ex-coach Benjamin Ebrahimzadeh na de nederlaag in de eerste ronde van de Australian Open 2024 – wat zijn laatste grote toernooi bleek te zijn. “Ik zie dit ook als mijn laatste kans”, verklaarde hij destijds. Al snel werd duidelijk dat ook de trainerswissel geen effect had. Op slechts 30-jarige leeftijd kondigde Thiem in het voorjaar van 2024 het einde van zijn carrière aan.
Einde carrière al na het tennisseizoen
Hoe groot het onbenutte potentieel was, blijkt vooral uit één statistiek: Thiem was naast Andy Murray de enige speler die elk van de “Big Three” – Nadal, Novak Djokovic en Roger Federer – minstens vijf keer versloeg.
Dominic Thiem vs The Big Three
5-7 vs Djokovic
6-10 vs Nadal
5-2 vs FedererDat is een mooi verhaal om aan je kleinkinderen te vertellen bij de open haard in Oostenrijk getty pic.twitter.com/eFVH5qZKRm
— Christopher Clarey (@christophclarey) 22 oktober 2024
In totaal hebben alleen Jo-Wilfried Tsonga, Juan Martin del Potro (elk met in totaal 17 overwinningen tegen de “Big Three”) en Murray (30) dit vaker gedaan, waarbij zij ook vaker het genoegen – of het leed – hadden om tegen de Grote Drie te spelen.
Ook het grote doel om als tweede Oostenrijker na Thomas Muster nummer 1 op de wereldranglijst te worden, was voor de tweevoudig finalist van Roland Garros Thiem niet ver weg.
Terwijl zich nu met Carlos Alcaraz en Jannik Sinner een nieuwe elite vormt, nam Thiem afscheid als een bijzonder ongelukkige vertegenwoordiger van zijn generatie.