Geen kans in de thuisrace: Carlos Sainz legt uit waarom Williams in Barcelona nooit op gang kwam – en waarom Canada weer reden tot hoop geeft
Carlos Sainz beleefde een weekend om snel te vergeten tijdens zijn thuisrace in Barcelona. Al in de kwalificatie raakte de Williams-coureur achterop, niet door eigen schuld, maar door een reeks ongelukkige omstandigheden, zoals hij later uitlegde.
“We hadden gewoon pech in de tweede run van Q1”, aldus Sainz. “Door het probleem van Franco in de pitstraat waren we in de outlap en pushlap volledig uit ons ritme. Ik moest vijf of zes auto’s inhalen en had extreem veel dirty air, waardoor de banden waarschijnlijk ook oververhit raakten.”
Uiteindelijk eindigde hij als 18e op de startgrid, met slechts anderhalve tiende achterstand op P7 in Q1. Een typische Q1-loterij, waarin elk klein detail telt. “Alle kleine dingen die in Q1 mis kunnen gaan, zijn vandaag bij ons gebeurd. Het was een ongelukkig scenario”, aldus Sainz. “Terwijl de auto eigenlijk veel beter aanvoelde.”
Fundamenteel probleem: aerodynamisch verlies bij bochtenbelasting
Naast de mislukte kwalificatie kwam in Barcelona opnieuw het structurele probleem van de Williams-bolide aan het licht: hij verliest enorm veel neerwaartse druk in lange bochten. Een patroon dat Sainz in zijn analyse openlijk aan de orde stelt en als centrale zwakte identificeert.
“Zodra je gecombineerde krachten op de auto uitoefent – dus tegelijkertijd sturen en remmen – verdwijnt de neerwaartse druk”, legt hij uit. “Daarom houden we van lange rechte stukken en korte bochten. Hoe langer de bocht, hoe meer tijd de auto in een toestand met weinig neerwaartse druk doorbrengt.”
Het gevolg: Williams presteert alleen op bepaalde circuits. Barcelona hoort daar niet bij – te technisch, te veel langgerekte bochten, te weinig ontlasting voor de auto. Het team heeft het probleem weliswaar al verbeterd ten opzichte van vorig jaar, “maar het blijft onze grootste zwakte”.
Race vroeg verpest – door chaos en schade
De race zelf was voor Sainz na een paar meter eigenlijk al voorbij. Bij de start raakte hij verstrikt in een chaos waarbij meerdere auto’s elkaar raakten. “Ik denk dat er voor mij een ongeluk was, we probeerden uit te wijken en raakten elkaar toen”, vertelt hij. Daarbij beschadigde hij de voorvleugel en moest hij al vroeg naar de pits voor een wissel.
Maar dat was nog niet alles: daarna had de Spanjaard de hele race te kampen met oververhitting van de motor, vooral wanneer hij in de buurt van andere auto’s reed. “Telkens wanneer we binnen twee seconden bij een andere auto kwamen, moesten we de motortemperatuur in de gaten houden”, aldus Sainz. “De paar ronden die ik in schone lucht kon rijden, was het tempo goed, maar toen was het al te laat.”
Een lange pitstop en het voortdurende temperatuurbeheer maakten elke inhaalrace onmogelijk. “Het was gewoon een van die dagen waarop niets lukt”, concludeert Sainz nuchter. Hij reed in “No Man’s Land”, zonder echte kans op punten.
Vooruitblik: hoop voor Canada
Ondanks de frustratie blijft de Williams-coureur optimistisch. “Ik hoop dat we in Canada weer in Q3 en in de punten staan”, zegt hij. Het Circuit Gilles Villeneuve ligt de Williams duidelijk beter: korte bochten, lange rechte stukken, minder zijdelingse belasting.
Met het oog op de komende races verwacht Sainz alleen in Zandvoort en Qatar nog vergelijkbare moeilijke weekenden. De overige circuits zouden de FW46 weer beter moeten liggen. Tegelijkertijd roept hij het team op om het fundamentele probleem aan te pakken: “We moeten begrijpen waarom onze auto op dergelijke circuits zo zwak is – en ervoor zorgen dat we volgend jaar niet meer zulke grote prestatieschommelingen hebben tussen goede en slechte circuits.”
Het doel is duidelijk: consistentie op McLaren-niveau. Want, aldus Sainz, “McLaren is sterk in Barcelona, maar ook op andere circuits niet echt zwak. Dat is precies waar we naartoe moeten.”