Het was zijn laatste kans, maar was het te vroeg? Oscar Piastri legt uit waarom hij de beslissende aanval op Lando Norris zo heeft ingezet
Heeft Oscar Piastri zijn aanval op Lando Norris tijdens de Formule 1-race in Hongarije een ronde te vroeg ingezet? De Australiër viel zijn McLaren-teamgenoot Lando Norris in de voorlaatste ronde aan in bocht 1, maar zat iets te ver achter en kon met rokende banden ternauwernood een botsing voorkomen.
Daardoor verloor hij echter wat tijd en kon hij in de laatste ronde niet nog eens zo hard aanvallen in bocht 1. De leider in het wereldkampioenschap heeft echter geen spijt van zijn aanval: “Ik had het gevoel dat dit mijn beste kans was”, legt hij uit. “Je wilt nooit zeggen: ‘Ik bewaar het voor de volgende ronde’, en dan komt die kans nooit meer.”
“Dus ik dacht: ik probeer het tenminste – en ja, het was net niet genoeg.” Want daarvoor had hij volgens eigen zeggen een of twee tienden dichterbij moeten zijn. “En dat zou betekend hebben dat Lando een fout had moeten maken.”
Hij denkt trouwens niet dat zijn remfout hem een nieuwe aanval heeft gekost, want de Australiër kon het gat met Norris snel weer dichten. Het probleem was iets anders: “Zes, zeven tienden dichterbij komen was haalbaar, maar niet nog dichterbij. Daarvoor had ik een gloednieuwe set zachte banden nodig gehad”, zegt hij.
“Het was altijd moeilijk zodra ik dichtbij was. Maar als zich een kans voordoet, wil je die benutten, want misschien komt er geen tweede meer. Dus moest ik het proberen”, aldus Piastri. “Achteraf kun je natuurlijk zeggen dat ik misschien een ronde had moeten wachten, maar ik ben er vrij zeker van dat er dan toch niets veranderd zou zijn.”
Voordat Piastri met zijn nieuwere harde banden Norris had ingehaald, was hij vol vertrouwen over de duel met zijn teamgenoot, die door zijn éénstopsstrategie aanzienlijk oudere banden op zijn auto had. “Maar ik wist ook dat het extreem moeilijk zou worden. Want inhalen is één ding, maar inhalen is iets heel anders.
“Ik heb duidelijk op hem ingehaald toen ik vrij baan had, maar zodra ik er was, was het ontzettend moeilijk om dicht genoeg bij hem te blijven. Er zijn zoveel bochten in het tweede deel dat je soms bijna het gevoel hebt: je neemt een bocht heel goed, maar daardoor zit je in het volgende deel te dichtbij en verlies je weer. Dat maakt het erg moeilijk”, beschrijft hij.
“En met die lange bochten aan het einde van de ronde verlies je gewoon alle neerwaartse druk. Zelfs als ik een paar ronden meer had gehad, weet ik niet zeker of het resultaat anders zou zijn geweest. Maar ik heb het in ieder geval geprobeerd.”
Uiteindelijk moest hij zich nipt verslagen geven en zeven punten van zijn voorsprong in het kampioenschap inleveren. “Als je een race met zo’n kleine achterstand verliest, is dat natuurlijk altijd een beetje pijnlijk. Maar ik weet zeker dat het voor de buitenwereld spannend was – en dat was het van binnen ook.”