Ο Lando Norris είναι πολύ χαρούμενος για τη νίκη του στο Μόντε Κάρλο και θέλει κάποια στιγμή να πει στα παιδιά του ότι κατάφερε να κερδίσει στο Μονακό
Ήταν μια από αυτές τις μαγικές Κυριακές που τα παιδικά όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Μέσα σε λαμπερά γιοτ, δρόμους γεμάτους παράδοση και τον αδιάκοπο θόρυβο της Κυανής Ακτής, ο Lando Norris έγραψε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του θρυλικού αστικού κυκλικού αγώνα. Ο Βρετανός κέρδισε για πρώτη φορά το Grand Prix του Μονακό και άφησε τα συναισθήματά του να εκφραστούν ελεύθερα.
«Είναι απίστευτο», δήλωσε ο Norris μετά τον αγώνα, εμφανώς συγκινημένος. Ιδιαίτερα οι τελευταίοι γύροι έβαλαν τα νεύρα του σε μεγάλη δοκιμασία. «Το τελευταίο τέταρτο ήταν λίγο αγχωτικό, με τον Charles να με ακολουθεί από κοντά και τον Max μπροστά μου, αλλά κερδίσαμε. Στο Μονακό. Στο τέλος, δεν έχει σημασία πώς κερδίζεις».
Αλλά για τον Νόρις ήταν κάτι περισσότερο από μια νίκη. Ήταν το όνειρο μιας ζωής. Πολική θέση, ελεγχόμενος αγώνας, ισχυρά νεύρα – και στο τέλος η ανάβαση στο πιο διάσημο βάθρο της Φόρμουλα 1. «Αυτό είναι που ονειρευόμουν ως παιδί. Πραγματοποίησα ένα από τα όνειρά μου».
Η θέα της οικογένειας και της ομάδας κάτω από το βάθρο συγκίνησε τον Νόρις: «Φυσικά, η θέα της ομάδας και το γεγονός ότι έβλεπα όλους – τη μητέρα και τον πατέρα μου εκεί κάτω. Είναι τα εσωτερικά συναισθήματα που είναι πραγματικά ξεχωριστά».
Ακόμα κι αν λέει ότι η θέα από το βάθρο δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο θα περίμενε κανείς: «Το μόνο που έβλεπα ήταν φακοί φωτογραφικών μηχανών, μπορώ να φανταστώ και πιο όμορφα πράγματα», λέει γελώντας.
Για τη McLaren, αυτή ήταν η πρώτη νίκη στο Μονακό από το 2008, όταν ο Lewis Hamilton θριάμβευσε στους δρόμους του πριγκιπάτου. «Δεν ήταν μόνο μια καλή μέρα για μένα, αλλά και μια καλή μέρα για τη McLaren», λέει ο Norris, κοιτάζοντας πέρα από το παρόν.
«Περήφανος για το υπόλοιπο της ζωής μου»
«Το καλύτερο είναι ότι τα παιδιά μου θα μπορούν να λένε ότι κέρδισα στο Μονακό. Αυτό είναι μάλλον το μεγαλύτερο καμάρι μου», λέει ο Άγγλος.
«Δεν ήταν μόνο η pole ή μόνο ο αγώνας, αλλά και τα δύο μαζί, και νομίζω ότι είναι τέλειο», λέει ο Norris. «Είναι κάτι για το οποίο θα είμαι περήφανος για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Το ίδιο ισχύει και για τον χρόνο του στα προκριματικά, 1:09.954 λεπτά, με το ορόσημο να έχει περάσει για πρώτη φορά το φράγμα του 1:10. «Πιθανότατα θα παραμείνει ακατάρριπτο για πολύ καιρό», λέει. «Τα αυτοκίνητα του επόμενου έτους δεν θα είναι τόσο γρήγορα. Ελπίζω αυτός ο χρόνος να κρατήσει για πολύ, πολύ καιρό».
«Είναι η σημασία, η ιστορία, οι άνθρωποι που έχουν κερδίσει εδώ στο παρελθόν. Δεν γίνονται όλοι παγκόσμιοι πρωταθλητές, αλλά οι περισσότεροι ναι. Και το να ξέρω ότι σε 30 χρόνια θα μπορώ να πω: «Κέρδισα στο Μονακό εκείνη τη χρονιά» – ή, ελπίζω, σε μερικές χρονιές – αλλά αυτή τη χρονιά, ανυπομονώ να το πω».