Το ότι η Ρεάλ Οβιέδο βρίσκεται στον τελικό του γύρου ανόδου, το οφείλει στους Αστούριους Σάντι Καθόρλα. Για έναν 40χρονο που προτιμά να σκοράρει με το αριστερό πόδι αντί να κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι.
Ο Σάντι Καθόρλα είναι ένας ξεχωριστός τύπος. Το 2008 και το 2012 αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης, ενώ το 2016 παραλίγο να χάσει το δεξί του πόδι λόγω σοβαρών επιπλοκών μετά από έναν τραυματισμό. Ο Ισπανός, με ύψος μόλις 1,68 μέτρα, πάλεψε για να επιστρέψει, έγινε βασικός παίκτης στην πρώην ομάδα του, τη Βιγιαρεάλ, σε προχωρημένη ηλικία για ποδοσφαιριστή, και μετά από τρία χρόνια στην Αλ-Σαντ του Κατάρ αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Στην ισπανική ομάδα της δεύτερης κατηγορίας Ρεάλ Οβιέδο, εκεί όπου όλα είχαν ξεκινήσει για αυτόν. Ήταν Αύγουστος του 2023 και ο Cazorla ήταν ήδη 38 ετών.
Αποφασιστικό γκολ εναντίον της Αλμερία
Και επειδή ο Ισπανός είναι πάντα έτοιμος για εκπλήξεις, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης έθεσε και ο ίδιος μια ερώτηση. «Μετά από αυτό το σουτ, είμαι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας;», ρώτησε χαμογελώντας τον παρουσιαστή του Movistar. Λίγο πριν, είχε ισοφαρίσει σε 1-1 με την UD Almeria με ένα φάουλ στο δεύτερο ημίχρονο του ημιτελικού των πλέι-οφ της ισπανικής δεύτερης κατηγορίας. Ένα γκολ που τελικά άνοιξε τον δρόμο για τον τελικό και την άνοδο στην La Liga. Ο πρώτος αγώνας είχε τελειώσει με 2-1 υπέρ της Οβιέδο.
Ο Cazorla απάντησε αμέσως ο ίδιος. «Στην πραγματικότητα είμαι δεξιόποδος, αλλά μετά τον τραυματισμό έχασα την εμπιστοσύνη μου σε αυτό το πόδι. Γι’ αυτό νιώθω πιο άνετα με το αριστερό», εξήγησε. Ο 40χρονος είχε μπει στον αγώνα μόλις στο ημίχρονο και τέσσερα λεπτά αργότερα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα από τα 18 μέτρα.
Η Οβιέδο ξέφυγε από τον έλεγχο – ο αγαπημένος της κοινού έγινε ο αποφασιστικός παράγοντας. «Το γκολ ανήκει στους οπαδούς», είπε ο δεξιοτέχνης, ο οποίος μετά τον αγώνα γιορτάστηκε θερμά από 30.000 οπαδούς.
Ο Καθόρλα κερδίζει 91.000 ευρώ – γιατί λιγότερα δεν είναι δυνατά
Αν η ομάδα καταφέρει να ανέβει, για τον Cazorla θα είναι «το τέλειο κλείσιμο της καριέρας μου, αυτοί οι άνθρωποι το αξίζουν». Μια καλή παρατήρηση – γιατί ο ίδιος δεν κερδίζει σχεδόν τίποτα. «Θα έπαιζα και δωρεάν, αλλά αυτό δεν επιτρέπεται», εξήγησε κατά την επιστροφή του στην πόλη του, στην βόρεια Ισπανία, στην Αστούρια. Γι’ αυτό παίζει τώρα με τον ελάχιστο μισθό των 91.000 ευρώ ετησίως και εξασφάλισε ότι το 10% των εσόδων από την πώληση της φανέλας του θα πηγαίνει στο τμήμα νεολαίας του συλλόγου.
Η Οβιέδο του είχε κάνει μια αξιοπρεπή προσφορά, αλλά ο Cazorla την απέρριψε. «Η γυναίκα μου είπε: «Όχι, δεν πας εκεί για να βγάλεις λεφτά, αλλά για να διασκεδάσεις, να δώσεις και να βοηθήσεις»», είπε. «Τηλεφώνησα στον ατζέντη μου και του είπα ότι δεν θέλω λεφτά». Την ίδια βραδιά υπέγραψε συμβόλαιο ενός έτους, το οποίο παρατάθηκε για ένα χρόνο το καλοκαίρι του 2024.
Οκτώ εκατοστά και οκτώ εγχειρήσεις
Ο Cazorla έχει προ πολλού αναπληρώσει τα 636 ημέρες που αναγκάστηκε να μείνει εκτός αγωνιστικών χώρων λόγω του σοβαρού τραυματισμού του. Συνεχίζει να παίζει, παρόλο που χρειάστηκε να υποβληθεί σε ανακατασκευή ενός τμήματος του αχίλλειου τένοντα μήκους οκτώ εκατοστών. Για να το πετύχει αυτό, υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση δέρματος από τον πήχη του. Επέλεξε ένα κομμάτι στο οποίο ήταν τατουάζ το όνομα της κόρης του. Υποβλήθηκε σε οκτώ χειρουργικές επεμβάσεις.
Την περασμένη Κυριακή, η Οβιέδο έχασε τον πρώτο αγώνα του τελικού από την CD Mirandes με 0-1, ενώ ο Cazorla αποχώρησε από τον αγώνα την τελευταία στιγμή. Το επόμενο Σάββατο θα διεξαχθεί ο δεύτερος αγώνας στο Estadio Nuevo Carlos Tartiere, όπου ελπίζουμε να επιστρέψει ο πολυτιμός παίκτης. Η Οβιέδο έπαιξε για τελευταία φορά στην πρώτη κατηγορία πριν από 25 χρόνια.
Ο Cazorla, ο οποίος παλαιότερα ήταν μπάλα-μπόι σε αυτόν τον σύλλογο, κατέστησε σαφές τι θα σήμαινε για αυτόν η άνοδος. «Η άνοδος με την Οβιέδο θα ήταν για μένα το ίδιο με την κατάκτηση του πρώτου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος».
Και αν τα καταφέρει; Θα επιστρέψει τότε ο Cazorla στη La Liga; «Έκανα μερικά διαλείμματα και ίσως κάνω και άλλο σύντομα», είπε αναφερόμενος στην δύσκολη περίοδο που πέρασε. «Παίζω δύο χρόνια, μετά κάνω δύο χρόνια διάλειμμα – για όσο μπορώ».
