Μετά το θανατηφόρο ατύχημα του Marco Simoncelli, ο γιατρός Angel Charte αναδιοργάνωσε την δομή έκτακτης ανάγκης και την ιατρική περίθαλψη του MotoGP
Μετά τον τραγικό θάνατο του Marco Simoncelli στο Sepang το 2011, η ιατρική δομή του MotoGP αναδιοργανώθηκε ριζικά. Ο γιατρός Angel Charte από την Ισπανία έγινε η βασική φιγούρα αυτού του έργου και μέχρι σήμερα είναι ο «φύλακας άγγελος» στο paddock του MotoGP.
«Είμαι διευθυντής του ιατρικού τμήματος του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Dexeus, που ανήκει στον όμιλο Quiron. Είμαι ειδικός στην εσωτερική ιατρική και την εντατική θεραπεία. Είμαι μέλος της ομάδας από το 2012, ως άμεσο αποτέλεσμα του τρομερού ατυχήματος του Marco Simoncelli στη Μαλαισία».
«Ο Carmelo Ezpeleta με προσέγγισε τότε μέσω του γιατρού Xavier Mir», θυμάται ο Charte σε συνέντευξή του στο Motorsport.com Ισπανία.
«Ο Mir είναι ένας από τους σημαντικότερους ειδικούς που έχουν συνεργαστεί για πολλά χρόνια με το MotoGP και τους οδηγούς του. Μου ζήτησαν να δημιουργήσω μια ειδική μονάδα για ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση και με σοβαρά τραύματα».
«Στη συνέχεια, παρουσίασα ένα εντελώς νέο σχέδιο», εξηγεί ο Charte, προσθέτοντας: «Δύο πλήρως λειτουργικές μονάδες εντατικής θεραπείας, έτοιμες για χρήση απευθείας στην πίστα. Κάθε χρόνο έχουμε περίπου 1.200 έως 1.300 πτώσεις σε ολόκληρο το πρωτάθλημα».
«Από αυτές, οκτώ έως εννέα με σοβαρούς ή απειλητικούς για τη ζωή τραυματισμούς. Στόχος μας είναι να δώσουμε μια ευκαιρία επιβίωσης στους αναβάτες με απειλητικά για τη ζωή τραύματα – και αυτό το έχουμε πετύχει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία 14 χρόνια».
«Αλλά δεν είναι ένας εύκολος κόσμος», παραδέχεται ο Charte. «Δυστυχώς, υπήρξαν δύο θάνατοι – ο Luis Salom (2016) και ο Jason Dupasquier (2021). Ωστόσο, οι οδηγοί φεύγουν πάντα ζωντανοί από το paddock. Πάντα», τονίζει ο Charte, αναφερόμενος στην κεντρική αποστολή του.
«Άλλο πράγμα είναι όταν φτάνουμε στο νοσοκομείο και διαπιστώνουμε ότι τα τραύματα είναι ασυμβίβαστα με τη ζωή. Τότε, δυστυχώς, τα χέρια μας είναι δεμένα. Αλλά από τον άσφαλτο μέχρι το νοσοκομείο, τους μεταφέρουμε πάντα ζωντανούς», διευκρινίζει.
Οι οδηγοί ξέρουν σε τι μπλέκονται
Ευτυχώς, η ασφάλεια είναι ένα θέμα που βρίσκεται συνεχώς υπό εξέλιξη. Από την ιατρική περίθαλψη και τις πίστες μέχρι τον εξοπλισμό των οδηγών. Ένας οδηγός που πέφτει με ταχύτητα άνω των 250 χλμ/ώρα και στροβιλίζεται στο χαλίκι – κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο να κατανοήσει κάποιος που δεν είναι μέσα στο χώρο.
«Δεν γίνεσαι οδηγός MotoGP από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτοί οι αθλητές μεγαλώνουν με τον κίνδυνο. Ξέρουν ακριβώς σε τι μπλέκονται», λέει ο Charte. «Έχουν πολλά χρόνια εμπειρίας και ελέγχουν κάθε κίνηση μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια».
«Συχνά με ρωτούν αν κάποιοι από αυτούς τους οδηγούς είναι τρελοί. Η απάντησή μου είναι πάντα η ίδια: «Σε όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω συναντήσει ούτε έναν τρελό οδηγό. Έχω συναντήσει τεχνικούς οδηγούς, και πιο επιθετικούς, αλλά κανέναν τρελό».
«Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και πώς να χειρίζονται τον φόβο». Ο ίδιος ο Charte πηγαινοέρχεται μεταξύ της καθημερινότητας της κλινικής κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και της πίστας τα σαββατοκύριακα. Δύο κόσμοι που δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί.
«Η διαφορά μεταξύ του νοσοκομείου και του MotoGP είναι ότι εδώ δεν ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις όταν χτυπάει το τηλέφωνο ή σηκώνεται η κόκκινη σημαία. Δουλεύω με τον ίδιο τρόπο και στους δύο τομείς».
«Αγαπώ τη δουλειά μου, είμαι ακόμα πλήρως αφοσιωμένος – και αν κάποια μέρα αυτό δεν ισχύει πια, θα σταματήσω και τα δύο. Είμαι άνθρωπος της δράσης. Η ζωή μου ήταν πάντα προσανατολισμένη στη δουλειά. Ίσως η οικογένειά μου να έχει υποφέρει από αυτό».
«Αλλά είναι το μόνο πράγμα που μου αρέσει να κάνω και το μόνο που ξέρω να κάνω. Δεν μπορώ καν να αλλάξω μια λάμπα… Είμαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνω», ομολογεί ο Charte, ένας έμπειρος και σεβαστός γιατρός, στον οποίο το MotoGP οφείλει την ιατρική του υποστήριξη.