Το 1985 ο Alain Prost πέτυχε την ανατροπή: ο πρώτος του τίτλος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αποτέλεσε το σημείο καμπής στην καριέρα του – και για τον Niki Lauda το τέλος μιας εποχής
Στις 6 Οκτωβρίου 1985, σε ηλικία 30 ετών, ο Alain Prost κέρδισε για πρώτη φορά στην καριέρα του το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1.
Ο Prost ήταν από την αρχή ένας κορυφαίος οδηγός στη Φόρμουλα 1. Με 21 νίκες σε Grand Prix για τη Renault και τη McLaren, ήταν ήδη ο πέμπτος πιο επιτυχημένος οδηγός στην ιστορία – μόνο οι Jackie Stewart (27), Jim Clark (25), Niki Lauda (25) και Juan Manuel Fangio (24) ήταν μπροστά του.
Ειρωνικά, ήταν ο συμπαίκτης του Lauda που κέρδισε τον τίτλο το 1984 με διαφορά μόλις μισού βαθμού από τον Prost. Το 1985, ο Γάλλος κυριάρχησε σχεδόν κατά βούληση.
Ο Ayrton Senna ήταν συνήθως ο γρηγορότερος στις κατατακτήριες δοκιμές, αλλά τις Κυριακές ο Prost είχε το πάνω χέρι. Ο Lauda, από την άλλη πλευρά, τερμάτισε μόνο σε τρεις αγώνες σε όλη τη σεζόν – συνήθως τον σταματούσαν τεχνικά προβλήματα. Στο Spa-Francorchamps έσπασε επίσης τον καρπό του.
Η απόφαση για το πρωτάθλημα στο Brands Hatch
Πριν από το Ευρωπαϊκό Γκραν Πρι στο Brands Hatch, ο Prost ήταν 16 βαθμούς μπροστά από τον μοναδικό εναπομείναντα αντίπαλό του, τον Michele Alboreto της Ferrari, και έπρεπε να αυξήσει το προβάδισμά του σε 18 βαθμούς για να είναι αδύνατο να τον προφτάσουν.
Ο Senna κατέκτησε την έκτη pole position της σεζόν για τη Lotus, τρία δέκατα μπροστά από τον Nelson Piquet στη Brabham και εννέα δέκατα μπροστά από τον Nigel Mansell στη Williams. Ο Prost προκρίθηκε μόνο στην έκτη θέση, 2,260 δευτερόλεπτα πιο αργά από τον Senna, ενώ ο αντικαταστάτης του Lauda, John Watson, κατέληξε στην 21η θέση, με διαφορά πάνω από πέντε δευτερόλεπτα.
Ο Αλμπορέτο έπρεπε να αρκέσται στην 15η θέση – όχι και οι καλύτερες προϋποθέσεις για τις ελπίδες του για τον τίτλο έναντι του Prost.
Αρχικά ο Prost έμεινε πίσω, αλλά…
Στην εκκίνηση, ο Prost εμποδίστηκε από τη Williams του Keke Rosberg, που ξεκίνησε αργά, βγήκε για λίγο στο γρασίδι και έπεσε στην 14η θέση. Ωστόσο, μετά από εννέα γύρους, κατάφερε να επιστρέψει στις θέσεις που δίνουν βαθμούς – τότε μόνο τις έξι πρώτες.
Ένας λόγος για την γρήγορη πρόοδό του ήταν ένα περιστατικό στην κορυφή: ο Rosberg έκανε στροφή στην προσπάθειά του να προσπεράσει τον Senna και χτυπήθηκε από τον Piquet. Ο Piquet αποχώρησε, ο Rosberg έπρεπε να μπει στα pit και έπεσε στο τέλος του πεδίου.
Ο Rosberg έπαιξε αργότερα καθοριστικό ρόλο, βοηθώντας τον συμπαίκτη του Mansell να πάρει το προβάδισμα: εμπόδισε τον Senna που ήταν πρώτος, μέχρι που ο Mansell κατάφερε να τον προσπεράσει και να απομακρυνθεί.
Ο μεγάλος ανταγωνιστής του Prost αποχωρεί πρόωρα
Ο Αλμπορέτο εκμεταλλεύτηκε το αρχικό χάος για να ανέβει προσωρινά στην έκτη θέση, αλλά ο Προστ τον προσπέρασε σύντομα. Ο οδηγός της Ferrari μπήκε νωρίς στα πιτ για αλλαγή ελαστικών και λίγο μετά υπέστη μια θεαματική βλάβη στον τούρμπο – μετά από 13 γύρους, ο αγώνας του είχε τελειώσει. Ο Προστ έπρεπε πλέον να τερματίσει πέμπτος για να εξασφαλίσει τον τίτλο.
Ο Marc Surer με τη Brabham και ο Jacques Laffite με τη Ligier ήταν οι κρυφοί πρωταγωνιστές του αγώνα: κατάφεραν να ανέβουν προσωρινά στη δεύτερη και τρίτη θέση. Ωστόσο, ο Surer αποχώρησε στον γύρο 63 με βλάβη στον τούρμπο, ο Laffite έχασε τη θέση του από τον Senna, άλλαξε ελαστικά και τελικά αποχώρησε με βλάβη στον κινητήρα.
Ο Prost βρισκόταν στην έβδομη θέση 25 γύρους πριν το τέλος, αλλά επωφελήθηκε από τις αποχωρήσεις και τα προβλήματα των αντιπάλων του και κατάφερε να ανέβει στην τρίτη θέση με μια προσπέραση του Elio de Angelis.
Ενώ ο Mansell κέρδισε τον αγώνα, ο Prost έχασε την τελευταία θέση στο βάθρο έξι γύρους πριν το τέλος από τον Rosberg που τον είχε προφτάσει, αλλά ο τίτλος ήταν σίγουρος για αυτόν.
Δάκρυα στα μάτια του παγκόσμιου πρωταθλητή Prost
«Θυμάμαι ότι τα μάτια μου ήταν υγρά πίσω από το κράνος», έγραψε ο Γάλλος το 1988 στο βιβλίο του Maitre de mon destin. «Αυτό ήταν σημάδι μιας βαθιάς και έντονης χαράς, την οποία ήθελα πρώτα να νιώσω μόνος μου, πριν σκεφτώ τους αγαπημένους μου και όλους όσους με είχαν βοηθήσει.»
«Τότε, πριν ακόμα βγω από το πιλοτήριο, ήρθε η ώρα για σαμπάνια. Μετά το βάθρο, που τώρα είχε ένα τέταρτο σκαλοπάτι – αυτό του παγκόσμιου πρωταθλητή. Και τέλος, η ευφορία των εορτασμών…»
Ο Prost έγραψε τα βιβλία των ρεκόρ της Φόρμουλα 1
Ο Prost κέρδισε αργότερα τρεις ακόμη τίτλους και έγινε κάτοχος ρεκόρ σε πολλές στατιστικές: 51 νίκες, 41 γρηγορότεροι γύροι, 106 θέσεις στο βάθρο και 798,5 βαθμοί – μόνο ο Juan Manuel Fangio είχε κερδίσει μέχρι τότε περισσότερα παγκόσμια πρωταθλήματα.
Ο συμπαίκτης του Lauda τερμάτισε την καριέρα του μετά τη σεζόν του 1985 – πιθανώς όχι εντελώς ανεξάρτητα από την υπεροχή του Prost. «Μισούσα να τον έχω ως συμπαίκτη», δήλωσε αργότερα ο Αυστριακός.
«Είχα αυτό το τέλειο αυτοκίνητο και τότε εμφανίστηκε αυτός ο γαλλικός νευρικός τύπος και με έβγαλε εκτός. Αν δεν είχε εμφανιστεί, θα συνέχιζα για μερικά χρόνια ακόμα».